Η σύγκρουση των γερμανικών βιομηχανικών και εξαγωγικών λόμπι με το «βαθύ» γερμανικό κράτος είναι αναπόφευκτη εκτιμούν έμπειροι πολιτικοί παρατηρητές που αναμένουν να ανοίξει ένα μέτωπο πολιτικής αντιπαράθεσης στην καρδιά της Ευρώπης. Η έκβαση της αντιπαράθεσης αυτή θα κρίνει και την πορεία της ενωμένης Ευρώπης και την καγκελαρία . Οι δύο πλευρές διαφωνούν για το μίγμα δημοσιονομικής πειθαρχίας και νομισματικής πολιτικής που απαιτείται. Το βαθύ κράτος όπως αυτό εκφράζεται από τους οικονομολόγους στα ακαδημαϊκά ινστιτούτα όπως το Ifo στις «επιτροπές σοφών», στο ινστιτούτο ZEW αλλά και πολλούς άλλους μεταξύ των οποίων και ο επικεφαλής της Bundensbank και φερόμενος ως επικρατέστερος διάδοχος του Τρισέ, Αξελ Βέμπερ ενθυμούμενο την μεταπολεμική κρίση δεν επιθυμεί σε καμία περίπτωση να δει εκτροχιασμό του χρέους και των ελλειμμάτων που θα μπορούσε μάλιστα να πυροδοτήσει και πληθωρισμό.
Υπενθυμίζουν δε ότι η Γερμανία πέρασε μια επίπονη δεκαετία κατά την οποία με την διαβόητη Ατζέντα 2010 που νομοθέτησε ο σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος Γκερχαρντ Σρεντερ, κοίταξε τα προβλήματα της στα μάτια και προχώρησε σε επίπονες μεταρρυθμίσεις απεμπολώντας πολλά από τα «κεκτημένα» του γερμανικού κοινωνικού κράτους. Μικρότεροι μισθοί, συντάξεις. Μεγαλύτερες εισφορές, απελευθέρωση της αγοράς εργασίας κ.ο.κ. συντάραξαν τον γερμανικό κοινωνικό ιστό λίγα χρόνια μετά το σοκ της επανένωσης των δύο Γερμανιών. Ακόμα η ψαλίδα ανατολής δύσης βέβαια δεν έχει κλείσει. Ήταν το μεγάλο στοίχημα της Γερμανίας για να αποφύγει την «ιαπωνοποίηση» της οικονομίας της, όπως έλεγαν τότε μεγάλοι οικονομολόγοι που χαρακτήριζαν την χωρά «μεγάλο ασθενή της Ευρώπης».
Ζητά λοιπόν η πλευρά αυτή να αναλάβει τις ευθύνες της και η υπόλοιπη Ευρώπη και να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. Αρνείται κατηγορηματικά να δώσει πράσινο φώς σε χαλαρότερη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική.
Από την άλλη πλευρά τα γερμανικά βιομηχανικά και εξαγωγικά συγκροτήματα θέλουν ένα ανταγωνιστικό, δηλαδή φτηνό, νόμισμα για να εξάγουν σε όλη την υφήλιο. Όμως αν και το ευρώ σε σχέση με τα ασιατικά νομίσματα παραμένει σχετικά χαμηλά δε συμβαίνει το ίδιο με το δολάριο, κρίσιμη αγορά για λεβιάθαν όπως η Mercedes, η BMW, η Basf και πλήθος άλλων. Ζητούν μέτρα για την διατήρηση της ανταγωνιστικότητας του νομίσματος. Στην μέση των δύο αυτών πλευρών βρίσκονται οι τράπεζες με πρώτη την Deutsche Bank υπό τον Γιοζεφ Άκερμαν αλλά και την Allianz θυγατρική της οποίας είναι και η περιβόητη Pimco που ξεπουλά ομόλογα της ευρωπαϊκής περιφέρειας.
Η Άνγκελα Μερκελ επιχειρεί να βαδίσει στην λεπτή γραμμή μεταξύ των δύο σχημάτων αλλά αυτό είναι πρακτικά αδύνατο. Το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών στην Γερμάνια το 2011 είναι πολύ πιθανό. Οι ισορροπίες που θα προκύψουν από τις ζυμώσεις αυτές θα καθορίσουν και την στάση της Γερμανίας απέναντι στην ΟΝΕ. Πολλοί είναι πλέον εκείνοι που πιστεύουν ότι με δεδομένη την αγορά της Ασίας που απορροφά τεράστιο μέρος των εξαγωγών της χώρας η κοινή αγορά έχει καταστεί επουσιώδης. Η κατάρρευση της ευρωζώνης δεν φαντάζει πια και τόσο τραγική.
CODENEWS
