Θέλετε να σας πλύνω το αυτοκίνητο κύριε;ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Αυτό το πλυντήριο αυτοκινήτων, όχι μόνο είναι αληθινό, αλλά βρίσκεται στην Ελλάδα και μάλιστα στην Θεσσαλονίκη. Αλήθεια σας λέω καλέ! Αξίζουν τα 540 χλμ, για ενα πλυσιματάκι. Διαφωνείτε;

ΟSIDE

Αποφάσισαν τη μόνιμη επιτήρηση

ΠΗΓΗ: Το Ποντίκι

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Το κάστρο (συνθήκη της Λισσαβώνας) έπεσε και η Ευρώπη μεταβάλλεται σε δημοσιονομικό Νταχάου, όπως από καιρό έχουμε προειδοποιήσει! Στη χθεσινή, πρώτη ημέρα της Συνόδου Κορυφής, επετεύχθη συμφωνία για «περιορισμένες αλλαγές» της συνθήκης ώστε να επιβάλλονται κυρώσεις στις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα μεελλείμματα και χρέος. Το σχέδιο συμφωνίας είναι σαφές:

«Οι χώρες μέλη συμφώνησαν για τη σύσταση ενόςμόνιμου μηχανισμού αντιμετώπισης της κρίσης στη ζώνη του ευρώ στο σύνολό της και καλούν τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να δεσμευτεί για σχετικές διαβουλεύσεις (σ.σ.: με τις χώρες της Ε.Ε.) σχετικά με περιορισμένες αλλαγές της Συνθήκης για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο».

Μάλιστα το σχέδιο βάζει και θέμα επείγοντος ως προς τις αλλαγές, αφού στο σχέδιο συμφωνίας προβλέπεται ότι οι ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών θα ξανασυζητήσουν επ’ αυτού στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου καθώς θα πρέπει «όλες οι αλλαγές να επικυρωθούν το αργότερο έως τα μέσα του 2013».

Όσο για τις ποινές, αυτές θα αφορούν σίγουρα «πρόστιμο» υπό μορφή δεσμευμένων καταθέσεων και θα επιβάλλονται σε χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα δημοσιονομικού ελλείμματος, δημόσιου χρέους, αλλά και... απώλειας ανταγωνιστικότητας. Συγκεκριμένα:

1. Ελλείμματα: Αν το έλλειμμα μιας χώρας ξεπερνά το 3% του ΑΕΠ της, θα καλείται να επανέλθει στον «ίσιο δρόμο» λαμβάνοντας τα σχετικά μέτρα εντός έξι μηνών. Η διαδικασία θα ισχύει ακόμη και για τις χώρες με έλλειμμα που πλησιάζει το 3%, χωρίς καν δηλαδή να το έχει υπερβεί. Αν, μετά την παρέλευση του εξαμήνου, δεν έχει επέλθει η «συμμόρφωση», θα επιβάλλεται η οικονομική ποινή με (δεσμευμένες καταθέσεις).

Οι καταθέσεις αυτές εκ μέρους των χωρών αρχικά θα είναι έντοκες, ύστερα άτοκες, ενώ αργότερα, αν η «συμμόρφωση» δεν επιτευχθεί για μεγάλο διάστημα, το ποσό του προστίμου θα χάνεται για τη χώρα που το κατέβαλε και θα το μοιράζονται οι χώρες που τηρούν το σύμφωνο σταθερότητας.

Αν δηλαδή μια χώρα όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία ή η Πορτογαλία, εκ των πραγμάτων ελλειμματικές προς όφελος των πλεονασμάτων της Γερμανίας (λόγω επιπέδου των οικονομιών τους και λόγω του ευρώ), δεν συμμορφωθούν με το κριτήριο αυτό, θα βλέπουν τα ωραία τους λεφτάκια να μπαίνουν στα γερμανικάταμεία ανοίγοντας κι άλλο τη δεδομένη ψαλίδα μεταξύ τους!

2. Χρέος: Οικονομικού τύπου ποινές θα επιβάλλονται και στις χώρες με δημόσιο χρέος πάνω από 60% του ΑΕΠ τους. Με άλλα λόγια: Η Ελλάδα, ακόμη κι αν αποδειχτεί απολύτως συνεπής με τη βαρβαρότητα του Μνημονίου που συνοδεύει τον δανεισμό από τον «μηχανισμό στήριξης» και εκπληρώσει όλους τους όρους του, σύμφωνα με τις επίσημες προβλέψεις, θα έχει χρέος στο 150% του ΑΕΠ της.

Τότε, λοιπόν, αντί της... «επιβράβευσης», την οποία υποτίθεται ότι επιζητεί η κυβέρνηση με τη μορφή της... «επιμήκυνσης αποπληρωμής του χρέους», θα μας περιμένουν βαρύτατες κυρώσεις και μια εις το διηνεκές... επιμήκυνση του ευρω-πέους με τη μορφή μιας μόνιμης επιτήρησης.

Με άλλα λόγια η απόφαση της κυβέρνησης για προσφυγή στον «μηχανισμό στήριξης» ύστερα από την τεχνητή κρίση χρέους, όπως συνεχώς προειδοποιούσαμε εδώ και μήνες με κίνδυνο να κατηγορηθούμε για καταστροφολογία, καταλήγει τελικά σε ένα διαρκές Μνημόνιο, το οποίο πλέον θα εφαρμόζεται χωρίς καν να χρειάζεται την έγκρισή μας.

3. Ανταγωνιστικότητα: Η δημιουργία του ευρωπαϊκού Νταχάου ολοκληρώνεται με την πρόβλεψη για κυρώσεις σε όσες χώρες χάνουν σε ανταγωνιστικότητα. Η χώρα, όταν κρίνεται ότι υστερεί, θα δέχεται συστάσεις από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και, αν δεν «συμμορφωθεί», θα υπόκειται σε οικονομικές κυρώσεις.

Αλλαγή της συνθήκης

Το κρισιμότερο στοιχείο όμως αυτής της διαδικασίας είναι η κατ’ αρχήν συμφωνία των 27 της Ε.Ε. πως θα επέλθουν τροποποιήσεις στη Συνθήκη της Λισσαβώνας, η οποία δεν προέβλεπε δύο κρίσιμα – και για την Ελλάδα και για άλλες αδύναμες περιφερειακές οικονομίες – ενδεχόμενα: την ελεγχόμενη πτώχευσηκαι την έξοδο από το ευρώ. Η δικαιολογία ήταν ότι μια συνθήκη που έγινε αντικείμενο διαπραγμάτευσης επί μια δεκαετία δεν θα μπορούσε να αλλάξει μέσα σε ελάχιστο χρόνο.

Να όμως που τα πράγματα, υπό την πίεση Γερμανίας και Γαλλίας, άλλαξαν και πλέον έως το 2013 θα πρέπει η συνθήκη να έχει τροποποιηθεί ώστε να υιοθετηθεί ένας μόνιμος μηχανισμός διαχείρισης κρίσεων στην Ευρώπη. Το δε ενδιαφέρον είναι ότι αρχικά υποτίθεται πως οι νέοι κανόνες θα αφορούσαν μόνον την Ευρωζώνη. Βλέπουμε όμως ότι, παρά τις πολλές ενστάσεις, ο μηχανισμός μόνιμης επιτήρησης θα απλωθεί σε όλες της χώρες της Ε.Ε.

Το πιο σημαντικό ερώτημα, λοιπόν, είναι αν η γερμανική – πλέον και γαλλική – απαίτηση για δυνατότητα ελεγχόμενων πτωχεύσεων στο πλαίσιο της Ε.Ε. θα περιλαμβάνεται στις αλλαγές της συνθήκης. Εφ’ όσον αποφασίζεται ότι η συνθήκη αλλάζει, το πρώτο βήμα έγινε, ακόμη κι αν το προσεκτικό σχέδιο συμφωνίας του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπόι μιλάει για «περιορισμένες αλλαγές».

Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε

Ποια είναι η άποψη του πρωθυπουργού μας για όλα αυτά; Όπως δήλωσε μπαίνοντας στη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, «οι κυρώσεις και η αφαίρεση ψήφου από κράτος - μέλος δεν είναι δημοκρατικά αποδεκτές». Πώς εξειδικεύεται αυτό;

Κατ’ αρχάς ότι: «Δεν έχουμε κατ' αρχήν αντίρρηση για την αλλαγή της συνθήκης της Λισσαβώνας. Πρέπει όμως να μελετήσουμε ένα μηχανισμό που σέβεται και την αυτονομία των κρατών». Με άλλα λόγια ο Γ. Παπανδρέου αποδέχεται, μαζί με όλους τους υπόλοιπους, την αλλαγή τη συνθήκης, η οποία γίνεται μεμοναδικό στόχο την επιβολή της μόνιμης επιτήρησης. Και ας γνωρίζει άριστα κι ο ίδιος ότι η πρώτηυποψήφια χώρα να υποστεί τις βάρβαρες συνέπειες αυτής της αλλαγής είναι η Ελλάδα!!!

Άλλωστε, σε ό,τι αφορά στις κυρώσεις, δήλωσε ξεκάθαρα ότι τις αποδέχεται: «Υπάρχουν ήδη στη συνθήκη» και «μπορούν να ενισχυθούν».

Τι «δεν δέχεται» ο πρωθυπουργός της Ελλάδας; «Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η αφαίρεση του δικαιώματος ψήφου, επειδή υπονομεύει τη βούληση των πολιτών μας και των λαών». Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου... Τίποτε άλλο δεν τον ενόχλησε. Ούτε καν διαφοροποιήθηκε από το ενδεχόμενο να εγκριθεί η δυνατότητα της ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Πώς όμως να την αρνηθεί όταν επί της ουσίας την επιζητεί με τη μορφή της «επιμήκυνσης της αποπληρωμής» του χρέους των 110 δισ. ευρώ του «μηχανισμού στήριξης»;

Την άρνηση αυτού του ενδεχομένου διατύπωσε όμως ο έτερος Καππαδόκης του ελληνικού δικομματισμούΑ. Σαμαράς, ύστερα από εκτός πρωτοκόλλου συνάντησή του με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού ΣυμβουλίουΧ.Β. Ρομπόι:

«Υποστήριξα με θέρμη ότι μία ελεγχόμενη πτώχευση είναι πτώχευση για τη χώρα που την υφίσταται καιελεγχόμενη για όλες τις υπόλοιπες. Μπορεί να λειτουργήσει όχι ως μηχανισμός διάσωσης των αδύναμων χωρών, αλλά ως μηχανισμός που τις διαχωρίζει, τις ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες, τις ισχυρότερες».

Φρόντισε όμως να διατρανώσει κι αυτός την πίστη του στη δημοσιονομική πειθαρχία – το πακέτο δηλαδή το οποίο επιχειρεί να διασφαλίσει η μόνιμη επιτήρηση με την αλλαγή της ευρωσυνθήκης – με την υποσημείωση ότι διαφωνεί με τα συνεχή περιοριστικά μέτρα. Αυτά δηλαδή που, σύμφωνα με τη σύγχρονη οικονομική θεολογία και την απόφαση των Ευρωπαίων ηγετών, διασφαλίζουν τη «δημοσιονομική πειθαρχία», την οποία ο Σαμαράς στηρίζει ενθέρμως. Άρτζι μπούρτζι και λουλάς...

Η πικρή αλήθεια

Ίσως η σημαντικότερη παρέμβαση των ημερών ήταν αυτή του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια στο μήνυμά του για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940:

«Η χώρα μας βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή και το πέρασμα απέναντι το οφείλουμε στους σημερινούς 18άρηδες που ξεκινούν το ταξίδι με το βάρος του χρέους στην πλάτη τους. Καλούνται να πληρώσουν έναν λογαριασμό για τον οποίο δεν έχουν καμία ευθύνη. Όσο πιο γρήγορα τους απαλλάξουμε από αυτό το άχθος, τόσο πιο γρήγορα θα ησυχάσει η συλλογική συνείδηση».

Αυτό ακριβώς, το επαχθές – και αποτέλεσμα διαφθοράς – χρέος είναι το μόνο για το οποίο αποφεύγουννα μιλούν και όσοι σήμερα μας κυβερνούν και όσοι φιλοδοξούν αύριο να μας κυβερνήσουν.

Πολύ περισσότερο δεν μιλούν με τον τρόπο του Προέδρου της Δημοκρατίας: με όρους δηλαδή απαλλαγήςτης χώρας από το χρέος αυτό. Επειδή όμως αυτή είναι η μόνη συζήτηση που αγγίζει τον πυρήνα του προβλήματος, πολλοί μύθοι θα καταρρεύσουν όταν επιτέλους αρχίσει. Ειδικά μάλιστα αν το θέμα το βάλει ο ελληνικός λαός πριν το θέσουν άλλοι με όρους οριστικής χρεοκοπίας...

ΑΤΑΚΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΝΕ ΠΟΤΕ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΝΔΡΑ!!!!!

Οι γυναίκες είναι πολύ έξυπνες για να γνωρίζουν ακριβώς πότε είναι γλυκές και αθώες και πότε σκληρές και ειρωνικές.
Ξέρουν ακριβώς τι να πουν στον σύντροφό τους τόσο για να τον εξυμνήσουν αλλά και να τον πρσβάλουν.
Μπορεί να χρησιμοποιούν μία έκφραση που θεωρείται αθώα αλλά ο τρόπος και ο σκοπός που λέγεται, να πληγώσει απίστευτα τον άντρα τους κι εκείνες το ξέρουν πολύ καλά.
Το cosmopolitan.com δημοσιεύει τις 6 χειρότερες ατάκες που μπορεί να βγουν από τα γυναικεία χείλη.

1. Είσαι πολύ καλύτερος απ' όλους τους γελοίους που έβγαινα πριν

Κι όμως θέλατε να του κάνετε κομπλιμέντο αλλά δείχνει ότι έχετε κρίση ανασφάλειας. Αρχικά γιατί δηλώνει πλούσιο παρελθόν κι εμπειρία σε αποτυχημένες σχέσεις. Έπειτα, δεν μπορεί να είναι ΟΛΟΙ γελοίοι κι εσείς η τέλεια, άρα εσείς έχετε το πρόβλημα. Στη συνέχεια θα σκεφτεί ότι στη μακρά σειρά των γελοίων εκείνος είναι ο τελευταίος, άρα κι εκείνος γελοίος αλλά λιγότερο από τους υπόλοιπους; Χωρίς να το καταλάβατε, μπλέξατε! Γι' αυτό μην αναφερθείτε ΠΟΤΕ στους πρώην σας, κανείς άνδρας δεν θέλει να μαθαίνει για το παρελθόν σας. Επικεντρωθείτε στο παρόν κι αντί να χρησιμοποιήσετε αρνητικές έννοιες για να τον κολακεύσετε, απλώς πείτε: «Πρώτη φορά περνάω τόσο ωραία, δεν έχω συναντήσει κανέναν άλλον σαν εσένα», έτσι διασφαλίζετε την ηρεμία σας και τη σχέση σας.

2. Σοβαρά μπορείς να το πληρώσεις αυτό;

Αν του κάνετε κριτική πού και πώς χαλάει τα χρήματά του είναι σαν να τον αποκαλείτε αποτυχημένο. Με τον τρόπο σας σας βγαίνει ένα μητρικό πρότυπο με αποτέλεσμα να φαίνεστε λιγότερο θηλυκή μπροστά του και τελικά να αρχίσει να σας φέρεται σαν να είστε η μητέρα του. Αν αγοράζει κάτι που ξέρετε ότι δεν το σηκώνει το πορτοφόλι του, ενθαρρύνετέ τον σε μια πιο οικονομική λύση χωρίς να του αποκλείετε την αγορά που επιθυμεί. Αν βέβαια είστε παντρεμένοι, αρραβωνιασμένη ή πάτε σοβαρά καλό θα ήταν κάποια στιγμή και με ευέλικτους χειρισμούς να συζητήσετε τον προϋπολογισμό σας κι αν εκείνος μπορεί να τον χειριστεί με ικανότητα. Αν απλώς έχετε σχέση μαζί του, δεν σας πέφτει λόγος πού χαλάει τα χρήματά του.

3. Ε, κι αν αργήσουμε δέκα λεπτά τι έγινε;

Έγινε ότι δεν δείχνετε τον απαιτούμενο σεβασμό στους φίλους του που σας περιμένουν άρα δεν σέβεστε τον ίδιο. Είδατε πόσο προχωράει η αντρική σκέψη; Επιπλέον του επισημαίνετε ότι αυτός είναι που θυμώνει με την αργοπορία άρα έχει ο ίδιος πρόβλημα άρα... έλα να ρίξουμε έναν καβγά! Είναι σαν να είστε εσείς εκνευρισμένη και να σας λέει με αυτό το ατάραχο ύφος που σπάει νεύρα «χαλάρωσε». Αντί λοιπόν του «ε και τι έγινε!», προτιμήστε το πολύ καλύτερο «συγγνώμη, ξέρω ότι είναι σημαντικό για εσένα, θα προσπαθήσω να μην αργήσω την επόμενη φορά». Κι έτσι κανένα σύννεφο στον Παράδεισο.

4. Είναι καταπληκτικός τύπος. Να γίνετε φίλοι!

Γνωρίζετε έναν άνθρωπο αξιόλογο και πιστεύετε ότι θα έκανε πολύ καλή παρέα με τον σύντροφό σας. Του το λέτε εντελώς αθώα και ειλικρινά. Και νομίζετε ότι θα περάσει έτσι από τα αυτιά του; Εκτός του ότι θα πιστέψει ότι πάτε να του ελέγξετε τις κοινωνικές επαφές, θα έχει ήδη γίνει πράσινος από ζήλια. Αυτό που σκέφτεται είναι ότι η νέα γνωριμία βοηθά το δικό σας κοινωνικό προφίλ κι έχετε συγκεκριμένο σκοπό ή από την άλλη ότι έχετε μεγαλύτερη οικειότητα με τον συγκεκριμένο άντρα από αυτό που αφήνετε να φανεί. Αν πραγματικά πιστεύετε ότι ο άντρας σας θα είχε καλή χημεία μ' έναν συνεργάτη σας απλώς συστήστε τους σε μία κοινή έξοδο φίλων και συνεργατών χωρίς να επισημάνετε κάτι. Αν είναι γραφτό τους θα έρθει και η φιλία.

5. Υποσχέθηκα να μην πω κάτι, αλλά...

Είναι ωραίο να μοιράζεστε κάποια μυστικά γιατί έτσι δείχνετε ότι τον εμπιστεύεστε κι έχετε οικειότητα. Προσέξτε όμως τον τρόπο που το διατυπώνετε γιατί μπορεί να φανεί σαν διάθεση κουτσομπολιού και να πιστέψει ότι κακώς σας εμπιστεύτηκε η φίλη σας με τα μυστικά της. Κι αν το κάνετε αυτό στη φίλη σας γιατί να μην το κάνετε και σ' εκείνον; Αν πρέπει οπωσδήποτε να μοιραστείτε μαζί του ένα μυστικό πείτε αρχικά: «Το λέω μόνο σ' εσένα γιατί εμπιστεύομαι ότι μπορείς να το κρατήσεις μυστικό!». Έτσι σέβεστε και τη φίλη σας και δείχνετε οικειότητα στον σύντροφό σας.

6. Μην είσαι χαζός. Έχω αιώνες να το κάνω αυτό!

Μπορεί να ηρεμήσατε λίγο μεγαλώνοντας και να ξεχάσατε τις τρέλες σας τις εφηβικές, φοιτητικές, ερωτικές και πάει λέγοντας και να θέλετε να το επισημάνετε στον σύντροφό σας αλλά και πάλι δεν είναι απαραίτητο. Στα αυτιά του ακούγεται «Κάποτε διασκέδαζα, τώρα βαριέμαι!». Αμέσως φαντάζεται ένα μέλλον μαζί σας με τηγανητά αυγά, σεξ σε ιεραποστολική στάση κι ατελείωτα σαββατόβραδα καθισμένοι μπροστά στην τηλεόραση για να περάσει η ώρα. Θα εξαφανιστεί σε κλάματα δευτερολέπτου. Αν δεν θέλετε αυτό να συμβεί δεν χρειάζεται να αναφερθείτε στο έξαλλο παρελθόν και το ήρεμο παρόν. Μιλήστε για τα τωρινά σας σχέδια κι επιθυμίες που μόνο εσείς θα ξέρετε ότι είναι... πανάρετες σε σχέση με τα αμαρτωλά ξενύχτια σας.
titanis

ΔΙΑΔΡΟΜΗ

45 ΕΤΩΝ Η ΜΟΝΙCA BELLUCCI ...ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΜΑΧ ΠΟΖΑΡΕΙ..

Παρασκευή, 29 Οκτωβρίου 2010

Τι και αν είναι 45 ετών; H εκθαμβωτική Monica Bellucci αποδεικνύει για ακόμη μια φορά ότι είναι μια από τις πιο “hot” γυναίκες στον κόσμο. Η Ιταλίδα ηθοποιός φωτογραφήθηκε σε σέξι αποκαλυπτικές πόζες για το...
εξώφυλλο του αντρικού περιοδικού Max του Μεξικό.
Η Monica είναι ένα από τα λίγα διάσημα πρόσωπα της showbiz που ξεχωρίζει ως ηθοποιός, ως μητέρα, σύζυγος, επιχειρηματίας και βέβαια ως γυναίκα.
Η Bellucci είναι παντρεμένη με τον ηθοποιό Vincent Cassel και έχουν μια κόρη την 5χρονη Deva. Το ζευγάρι γνωρίστηκε το 1996 στα γυρίσματα της ταινίας “L' appartement”.
Δείτε τις φώτο:

ΑΝSA

«Εσείς τα φάγατε»

του Μενέλαου Γκίβαλου*Αναπληρωτής Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η επιχείρηση ηθικής και κοινωνικής ισοπέδωσης και απαξίωσης του ελληνικού λαού αποτέλεσε τη βασική προϋπόθεση για την επιβολή του Μνημονίου και για την «αποδοχή» των απόλυτων εξουσιών της υπερ-κυβέρνησης του ΔΝΤ και της τρόικας. Πρόκειται για μια συντεταγμένη επιχείρηση «ιδεολογικής τρομοκρατίας» που παραπέμπει σε ολοκληρωτικές μεθόδους και σε αντιλήψεις περί «συλλογικής ευθύνης» οι οποίες συνδέονται με σκοτεινές εποχές.

Το ένα σκέλος της επιχείρησης αφορά την «οικονομική τρομοκρατία» που προωθήθηκε από την κυβέρνηση, και προσωπικά από τον πρωθυπουργό, με συμβολική εκφορά τη «χρεοκοπία», ώστε κάθε κοινωνική αντίδραση στα σκληρά μέτρα να θεωρηθεί ως καταστροφική και υπονομευτική.

Το δεύτερο σκέλος είναι εξίσου, ή και περισσότερο, κρίσιμο: Αποβλέπει στην ηθική απαξίωση, στην ενοχοποίηση ενός ολόκληρου λαού για την οικονομική κρίση: «Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι», «Μαζί τα φάγαμε», είναι οι χυδαίες, οι κυνικές εκφράσεις, που προωθούν την επιχείρηση αυτή.

Προφανής ο στόχος: Να μετακυλισθούν οι τεράστιες ευθύνες των ηγεμονικών κομματικών ομάδων, των συμφερόντων της διαπλοκής, του πλέον ασύδοτου / κερδοσκοπικού κεφαλαίου, σε ολόκληρη την κοινωνία και στον ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΗ ΑΤΟΜΙΚΑ. Να νιώσει ο ίδιος ότι είναι συνυπεύθυνος μαζί με τους πολιτικούς και τους επιχειρηματίες. Και μέσα σ’ ένα κλίμα αυτοτιμωρίας να συναισθανθεί ότι θα κάνουμε μια «νέα αρχή» συγχωρώντας αλλήλους…

Πώς όμως φτάσαμε σε αυτό το σημείο; Γιατί σήμερα μια αποδυναμωμένη πολιτική εξουσία μπορεί να επιβάλει τη δική της ιδεολογική «τρομοκρατία», να ενοχοποιεί –χωρίς σοβαρές αντιδράσεις– έναν ολόκληρο λαό;

Εδώ και δύο περίπου δεκαετίες βιώνουμε την κρίση και τη σταδιακή πτώση ενός ιστορικού πολιτισμού. Κανόνες, αξίες ατομικές και συλλογικές, κοινωνικές συμπεριφορές, αποδυναμώνονται και καταρρέουν. Ζούμε μια ιστορική κατάσταση την οποία ο E. Durkheim χαρακτήρισε ως ΑΝΟΜΙΑ. Η ανομία δεν συμπίπτει με την παράβαση του νόμου, με τη συνήθη παραβατικότητα. Αφορά στην κρίση των προτύπων, των καθολικών αξιών, των συλλογικών αντιλήψεων που συνέχουν και θεμελιώνουν μια ιστορική κοινωνία.

Δεν φτάσαμε τυχαία μέχρι εδώ και για την πορεία αυτή υπάρχουν υπεύθυνοι, υπάρχει μια σαφής ιεράρχηση ευθυνών. Στο εξωσυστημικό επίπεδο η επιρροή του νεοφιλελεύθερου προτύπου, που κυριάρχησε πλήρως από το 1990, υπήρξε καταλυτική. Το πρότυπο αυτό έθεσε τους δικούς του κανόνες και έδωσε το δικό του «νόημα», τις δικές του αντιλήψεις, επέβαλε τις δικές του «αξίες» σε ολόκληρο το φάσμα των πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών δραστηριοτήτων.

Πώς απάντησαν σε αυτή την «εισβολή» οι κρατούσες πολιτικές, οικονομικές και πνευματικές ελίτ; Ποιος ο βαθμός ευθύνης και ενοχής τους;

ΠΡΩΤΟΣ ΕΝΟΧΟΣ: Τα κόμματα και οι ηγετικές κομματικές ομάδες που υποχώρησαν στα οικονομικά συμφέροντα, που συναλλάχθηκαν και «διεπλάκησαν» με τα συμφέροντα αυτά για να διασφαλίσουν τη διατήρηση και την αναπαραγωγή της εξουσίας τους.

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΟΣ ΕΝΟΧΟΣ: Τα οικονομικά συμφέροντα που επιδιώκουν να ισοπεδώσουν πλήρως τα κοινωνικά δικαιώματα, να επιβάλουν το «νόμο της ζούγκλας» μέσω του απηνούς ανταγωνισμού, να κερδοσκοπήσουν χωρίς φραγμούς. «Πού πήγαν τα λεφτά;». Στοιχεία της Eurostat μάς αποκαλύπτουν σήμερα ότι στη χώρα μας 30.000 πρόσωπα κατέχουν περιουσία (κινητή και ακίνητη) της τάξεως των 600 έως 700 δις ευρώ. Η φοροδιαφυγή, μαζί με τους βεβαιωμένους και μη εισπραττόμενους εδώ και χρόνια φόρους, ανέρχεται, σύμφωνα με μετριοπαθείς υπολογισμούς, σε 65 δις ευρώ…

Ο πολίτης έχει ασφαλώς τις δικές του ευθύνες. Πρώτον, γιατί ανέχτηκε και νομιμοποίησε με την ψήφο του αυτό το σύστημα διαφθοράς και συναλλαγής. Δεύτερον, γιατί αποδέχτηκε να «συμμετάσχει» (μέσω της φοροδιαφυγής, των πελατειακών σχέσεων, της συναλλαγής) στη «λογική» του συστήματος. Όμως το μέγεθος της δικής του ευθύνης δεν έχει καμιά σχέση με αυτό των κυρίαρχων πολιτικών και οικονομικών μηχανισμών. Γιατί η διαφθορά του λαού, η συμμετοχή του στο σύστημα της συναλλαγής αποτέλεσε και αποτελεί όρο αναπαραγωγής της κυρίαρχης οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Γι’ αυτό και οι δυνάμεις αυτές την καλλιέργησαν και την προώθησαν.

Η απάντηση των πολιτών πρέπει να είναι σαφής: «ΕΣΕΙΣ ΤΑ ΦΑΓΑΤΕ» και «Εμείς φταίμε, γιατί σας ανεχτήκαμε, σας ψηφίσαμε και γιατί, σ’ ένα βαθμό, καταντήσαμε σαν εσάς». Αν συνειδητοποιήσουμε αυτή την αλήθεια, τότε θα μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε ένα τουλάχιστον βήμα προς τα εμπρός. Κι αυτό μπορεί να αποτελέσει πράγματι μια «νέα αρχή».

Lucy Pinder: Το καλύτερο στήθος του πλανήτη ... λένε σε εσάς η κριτική

Με τις τέλειες αναλογίες της (105-66-86), η 27χρονη Lucy Pinter θεωρείται ένα από τα καλύτερα μοντέλα της Βρετανίας και δικαιωματικά ανακηρύχθηκε από αυστραλιανό περιοδικό ως «το καλύτερο στήθος του πλανήτη»! Για του λόγου το αληθές, απολαύστε φωτογραφικό αφιέρωμα που ακολουθεί…