Αναδημοσιεύουμε
εδώ ένα εξαιρετικό άρθρο του Μ. Ηλιάδη στα "Επίκαιρα", το οποίο
εντοπίσαμε στον πολύ καλό ιστότοπο strategyreports.wordpress.com.
Συνιστούμε σε όλους - και ειδικά σε όσους είναι σε θέσεις ευθύνης - να
το διαβάσουν πολύ προσεκτικά... Στο πρόσφατο βιβλίο του Η μυστική δράση των Τούρκων στην Ελλάδα και η σύγχρονη ΜΙΤ ο
συντάκτης του παρόντος είχε εκφράσει την άποψη ότι η τουρκική απειλή,
χωρίς να παύσει ποτέ να εκφράζεται στο στρατιωτικό τομέα, όπως
αποδεικνύεται από πλήθος στοιχείων, παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια μια
διαφοροποίηση, με την παράλληλη εφαρμογή της στρατηγικής της απειλής
χρήσεως βίας εναντίον της χώρας μας και της στρατηγικής της ήπιας
ισχύος. Όπως τεκμηριώνεται στο παραπάνω βιβλίο, κεντρικά στοιχεία της
νέας στρατηγικής, η οποία επετάθη τα τελευταία λίγα χρόνια και
προσλαμβάνει ιδιαίτερη δυναμική μετά την είσοδο της Ελλάδας στην παρούσα
κρίση, είναι η πολιτιστική διείσδυση, η οικονομική διείσδυση και η θρησκευτική διείσδυση.
Τον τελευταίο καιρό, η νέα αυτή στρατηγική φαίνεται να επικεντρώνεται σε αυτό το οποίο στο σύγχρονο ψυχολογικό πόλεμο αποκαλείται «ο αγώνας για την καρδιά και το μυαλό» του αντιπάλου, η υπονόμευση, δηλαδή, της θελήσεως του αντιπάλου να αντισταθεί και ο επηρεασμός του θυμικού του κατά τρόπο φιλικά διακείμενο προς τον ασκούντα τη στρατηγική διεισδύσεως και κυριαρχίας επί του αντιπάλου του χωρίς πόλεμο. Πρόκειται, δηλαδή, για μια στοχευμένη προσπάθεια τροποποιήσεως της αναλήψεως του αντιπάλου για την πραγματικότητα που θυμίζει τη γνωστή από την αρχαιότητα ρήση «ου τα πράγματα αλλά η των πραγμάτων δόξα [Σ.Σ: γνώμη] κινεί τον άνθρωπο».
Τον τελευταίο καιρό, η νέα αυτή στρατηγική φαίνεται να επικεντρώνεται σε αυτό το οποίο στο σύγχρονο ψυχολογικό πόλεμο αποκαλείται «ο αγώνας για την καρδιά και το μυαλό» του αντιπάλου, η υπονόμευση, δηλαδή, της θελήσεως του αντιπάλου να αντισταθεί και ο επηρεασμός του θυμικού του κατά τρόπο φιλικά διακείμενο προς τον ασκούντα τη στρατηγική διεισδύσεως και κυριαρχίας επί του αντιπάλου του χωρίς πόλεμο. Πρόκειται, δηλαδή, για μια στοχευμένη προσπάθεια τροποποιήσεως της αναλήψεως του αντιπάλου για την πραγματικότητα που θυμίζει τη γνωστή από την αρχαιότητα ρήση «ου τα πράγματα αλλά η των πραγμάτων δόξα [Σ.Σ: γνώμη] κινεί τον άνθρωπο».