Tου Στεφανου Κασιματη ( από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ )
Προτού περάσουμε στα επιμέρους του ανασχηματισμού, ας ξεκινήσουμε από το βασικό. Σύμφωνα με μία ερμηνεία (προερχόμενη από υπουργό, εκ των αμετακινήτων) η σύνθεση της δεύτερης κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου «είναι το αποτέλεσμα της κατάργησης της βάσης του 10». Ας μου επιτραπεί να έχω μια διαφορετική άποψη. Δεν νομίζω να είναι τυχαίο ότι από όλα τα παιδιά του Ανδρέα Παπανδρέου ο μόνος που δεν έκανε διδακτορική διατριβή ήταν ο Γιώργος, ενώ βάσει της επιρροής που του άσκησε το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε η διδακτορική διατριβή θα ήταν η φυσιολογική κορύφωση των σπουδών του. Ομως, το διδακτορικό προϋποθέτει την ικανότητα να διακρίνεις αυτό που είναι χρήσιμο για τον σκοπό σου και να πετάς το περιττό. Αντιθέτως, ο Γιώργος πρέπει να ήταν το είδος του φοιτητή που νόμιζε ότι όσο περισσότερα έγραφε στις εργασίες του τόσο πιο καλές τις έκανε. Το αποτέλεσμα φαίνεται στη σύνθεση της κυβέρνησης...
Τρία πουλάκια κάθονται...
Η εύλογη απορία στα δημοσιογραφικά πηγαδάκια χθες ήταν γιατί έπρεπε η κυβέρνηση να ανακοινωθεί -κατά πρωτοφανή στα χρονικά τρόπο- στη 1.15 π. μ. και δεν μπορούσε η ανακοίνωση να γίνει σε μια λογική ώρα το πρωί. Η κουτοπόνηρη απάντηση που έδιναν ανεπισήμως οι περί τον πρωθυπουργό (και την οποία βλακωδώς επαναλάμβαναν τα παπαγαλάκια...) ήταν ότι «έτσι αποφεύχθηκαν οι “καραμπόλες”, που θα μπορούσαν να ανατρέψουν όσα είχαν συμφωνηθεί». Ελεγαν, δηλαδή, έστω και αν δεν το συνειδητοποιούσαν, ότι η συγκολλητική ουσία του σχήματος ήταν η δημοσιότητα και όχι το κύρος του πρωθυπουργού. Δεν με εκπλήσσει η ηλιθιότητα του επιχειρήματος. Ολοι πλέον έχουμε αντιληφθεί ότι το μέγεθος της ανεπάρκειας ορισμένων συμβούλων του πρωθυπουργού είναι τέτοιο, ώστε όχι μόνον αδυνατούν να τον προστατεύσουν από την προσωπική του ανεπάρκεια, αλλά τον εκθέτουν κι από πάνω...
Ουγκ!
Θεωρητικώς, κάποιος λόγος θα υπάρχει ώστε να γίνει υφυπουργός Οικονομικών ο τέως συνδικαλιστής Δημ. Κουσελάς. Αναρωτιέμαι, όμως, σε ποια γλώσσα θα γίνεται η συνεννόηση μεταξύ του Γιώργου Παπακωνσταντίνου και του νέου υφυπουργού. Ισως θα χρειαζόταν κάποιος για να μεταφράζει από τη νεάντερταλ πασοκική κι ας τον έκαναν υφυπουργό - μεταφραστή. Ενας παραπάνω ένας παρακάτω, διαφορά δεν κάνει...
Αναπληρωτές
Πολλοί προσπαθούν να ανακαλύψουν κάποια κρυμμένη χρησιμότητα πίσω από την αύξηση του αριθμού των αναπληρωτών υπουργών. Μα, προφανώς, δεν υπάρχει! Αν εξαιρέσει κανείς τον Γ. Κουτρουμάνη στο Εργασίας, είναι πρόδηλο ότι το αξίωμα του αναπληρωτή αποτελεί ένα είδος χώρου στάθμευσης των άχρηστων, όπου τους εξασφαλίζεται μάλιστα η απαραίτητη ψυχολογική υποστήριξη...
Στα πιράνχας
Η μετάθεση του Ανδρέα Λοβέρδου από το ένα δύσκολο πόστο σε άλλο εξίσου δύσκολο αποδεικνύει ότι, κατά βάθος, ο Γιώργος είναι μνησίκακος και ποτέ δεν συγχώρεσε στον Λοβέρδο την υποστήριξη που παρείχε στον Βενιζέλο το 2007. Απλώς, αφού απέτυχε το πρώτο σατανικό σχέδιο για την εξόντωση του Λοβέρδου, μέσω του ασφαλιστικού, τώρα τίθεται σε εφαρμογή το δεύτερο σχέδιο: τον πέταξε στη μαύρη τρύπα των δημόσιων νοσοκομείων, δηλαδή στον βιότοπο των πιράνχας...
Τελετή παράδοσης
Μόνον οι αφελείς θα ανέμεναν τελετή παράδοσης στο υπουργείο Εξωτερικών. Μπορεί ο φον Δρούτσας να προήχθη επιτέλους σε υπουργό, αλλά δεν υπάρχει κανείς να πιστεύει ότι ο Γιώργος θα του παραδώσει ποτέ τα ηνία της εξωτερικής πολιτικής. Σε τελευταία ανάλυση, δεν έχει άλλο χόμπι ο άνθρωπος - εκτός, φυσικά, από το κανό...
Σε διακοπές
Το ερώτημα που απασχολεί τους φίλους του υπουργού Επικρατείας -υποτίθεται και Επενδύσεων- είναι πού θα βρίσκεται εφεξής το γραφείο του Χάρη «δεν είμαι πολύ όμορφος;» Παμπούκη. Μα, ασφαλώς, στον Αστέρα! Πού αλλού; (Τον εναπομείναντα Αστέρα, εννοείται. Της Βουλιαγμένης...)
Δικαίωση
«Είδες ότι δικαιώθηκε ο Σαμαράς που έλεγε ότι δεν έπρεπε να καταργηθεί το υπουργείο Ναυτιλίας;». Το έλεγαν χθες στελέχη της Ν. Δ. σχολιάζοντας τον ανασχηματισμό, χωρίς να αντιλαμβάνονται οι καημένοι πόσο υποτιμητικό ήταν για το κόμμα τους και την ηγεσία του. Αλίμονο αν όλη κι όλη η συμβολή του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξαντλείται στην υπόδειξη της ανάγκης για την ανασύσταση ενός υπουργείου! (Και τρις αλί αν αυτό δεν το καταλαβαίνουν οι επιτελείς του κόμματος...)
Πάγωσε η τσιμινιέρα
Η Ελλάδα είναι πολύ μικρή και ασήμαντη χώρα, ώστε να ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα βρεθεί ένας ιστορικός να μας εξηγήσει κατά πόσον το γελοίο θούριο του Γιώργου Νταλάρα με τον ως άνω τίτλο επηρέασε τον Γιώργο Παπανδρέου στην απόφασή του να ορίσει την κυρία Αννα Νταλάρα (των δημοσίων σχέσεων) στη θέση της δεύτερης υφυπουργού Εργασίας. Εκείνο που μπορώ να σας πω εγώ μετά βεβαιότητος είναι ότι η εν λόγω βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ δειπνούσε χθες στο «Εκάλη Κλαμπ» -το οιονεί country club της περιοχής η οποία στα συμβόλαια των αρχών του περασμένου αιώνα αναφέρεται με την αρβανίτικη ονομασία «Θέκα Λέκα Ρέκα». Μαζί της ήταν υπουργός, εκ των ισχυρών προσώπων της κυβέρνησης, την ταυτότητα του οποίου κωλύομαι να αποκαλύψω. Αρκεσθείτε στο ότι είναι μετρίου ύψους, γαλανομάτης, με λευκά μαλλιά και ο οποίος, κατά το παρελθόν, διεκρίθη ως δήμαρχος σε νησί των Κυκλάδων. Συνηθίζει, επίσης, να κυκλοφορεί με φανταχτερές μονόχρωμες γραβάτες, προφανώς από πολυεστέρα...
