Παράπλευρη απώλεια του βρώμικου πόλεμου των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη Λιβύη
αλλά και ευκαιρία για τη νέα ευρωπαϊκή αποικιοκρατία αποτελεί ο πόλεμος
στο Μαλί.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ το Δεκέμβριο του 2012Ο Τσεϊχ Μοντίμπο Ντιάρα, έδειχνε εξαντλημένος καθώς διάβαζε μηχανικά το τελευταίο του διάγγελμα στην κρατική τηλεόραση του Μαλί, πριν από μερικές εβδομάδες. Ίσως μέσα του να αναπολούσε τις ημέρες που εργαζόταν σαν ειδικός επιστήμονας στο διαστημικό πρόγραμμα της NASA. Τα εγκατέλειψε όμως όλα για να αναλάβει την πρωθυπουργία της χώρας του – και τώρα έπρεπε να αφήσει και αυτό το πόστο. Μια ημέρα πριν από το τηλεοπτικό διάγγελμα, στρατιώτες είχαν εισβάλλει στο σπίτι του και τον ανάγκασαν να υποβάλλει την παραίτησή του προκειμένου να αντικατασταθεί από τον εκλεκτό των στρατηγών, Ντιάνγκο Κιζόκο.
Για όσους ασχολούνται με τις πολιτικές εξελίξεις στην Αφρική η περιπέτεια του Αφρικανού πρωθυπουργού αποτελεί «μη- είδηση». Είναι ένα ακόμη επεισόδιο στην πολιτική αστάθεια που άφησε στην Μαύρη Ήπειρο η ευρωπαϊκή αποικιοκρατία. Οι εσωτερικές υποθέσεις του Μαλί, όμως, οι
οποίες δεν θα αποτελούσαν ούτε μονόστηλο στον ευρωπαϊκό και αμερικανικό Τύπο, συγκεντρώνουν αίφνης τα φώτα της διεθνούς δημοσιότητας. Ο λόγος είναι ότι Ουάσινγκτον, Παρίσι και Βερολίνο καταστρώνουν εδώ και μήνες σχέδια εισβολής και σε αυτή την αφρικανική χώρα. Για την ακρίβεια το πρόβλημα στο Μαλί αποτελεί «παράπλευρη απώλεια» των αμερικανικών και νατοϊκών επιχειρήσεων στη Λιβύη, οι οποίες ανατρέπουν ισορροπίες δυνάμεων σε μια περιοχή που εκτείνεται μέχρι την υποσαχάρεια Αφρική.
Η κρίση ξέσπασε τον περασμένο χειμώνα όταν αντάρτες Τουαρέγκ, οι οποίοι είχαν πολεμήσει στη Λιβύη στο πλευρό του Καντάφι, επέστρεψαν στην πατρίδα τους με βαρύ οπλισμό και κατέλαβαν περιοχές στα βόρεια της χώρας. Σύντομα ακραίες ομάδες ισλαμιστών, οι οποίες επίσης είχαν πολεμήσει στη Λιβύη αλλά είχαν εξοπλιστεί από δυτικές δυνάμεις, εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση και κατάφεραν να πάρουν στο δικό τους έλεγχο την περιοχή. Ο στρατός της χώρας χρησιμοποίησε σαν πρόσχημα την αδυναμία της κυβέρνησης να ελέγξει την κατάσταση και επέβαλε δικτατορία από τον περασμένο Μάρτιο. Έκτοτε, και ενώ υποτίθεται πως έχει παραδώσει την εξουσία στους πολιτικούς, παρεμβαίνει συνεχώς απομακρύνοντας όσους δεν λειτουργούν σαν απόλυτοι αχυράνθρωποι του στρατιωτικού καθεστώτος.
Το φαινομενικά παράδοξο βέβαια είναι ότι η Δύση αλλά και η Αφρικανική Ένωση δεν δείχνουν να ενοχλούνται σχεδόν καθόλου από το δικτατορικό καθεστώς και χειροκροτούν έναν μετά τον άλλο του πολιτικούς που τοποθετούνται στην εξουσία από τη χούντα. Ουάσινγκτον, Παρίσι και Βερολίνο δείχνουν ότι σκοπεύουν να εκμεταλλευτούν μια κρίση που οι ίδιες δημιούργησαν, ύστερα από τον πόλεμο στη Λιβύη, για να κυριαρχήσουν σε μια ακόμη αφρικανική χώρα.
Σχέδια εισβολής
Όλες οι πληροφορίες συνηγορούν ότι ενδεχόμενη επέμβαση στο Μαλί θα αποτελεί έναν ακόμη «πόλεμο δι’ αντιπροσώπων». Θεωρητικά, τις επιχειρήσεις θα αναλάβουν στρατιώτες από γειτονικές αφρικανικές χώρες, υπό την εποπτεία του ΟΗΕ. Στην πραγματικότητα όμως οι λεπτομέρειες της επιχείρησης αποφασίζονται στο Πεντάγωνο αλλά και στο γαλλικό και το γερμανικό υπουργείο Άμυνας. Αρκετοί από τους στρατηγούς που θα διοικούν τους αφρικανούς στρατιώτες έχουν εκπαιδευθεί και διατηρούν στενές επαφές με τις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις στο πλαίσιο ειδικού προγράμματος εξοπλισμού ξένων στρατευμάτων με την ονομασία AH-P. Άλλωστε η Γερμανία εξοπλίζει στρατιωτικά το Μαλί από το 2007 (μαζί με τη Γκάνα, την Υεμένη, τη Ναμίμπια και την Τανζανία) ενώ από το 2009 δημιούργησε στη συγκεκριμένη αφρικανική χώρα και κέντρα εκπαίδευσης για μηχανικούς του στρατού και άλλες ειδικότητες.
Ο μεγαλύτερος φόβος των δυτικών δυνάμεων φαίνεται να είναι ότι η γειτονική Νιγηρία θα εκμεταλλευτεί προς όφελός της την κατάσταση για να κυριαρχήσει γεωπολιτικά σε ολόκληρη τη Δυτική Αφρική. Γι’ αυτό το λόγο Παρίσι και Ουάσινγκτον ρίχνουν το βάρος τους στην πρώην γαλλική αποικία της Αλγερίας, η οποία διατηρεί σύνορα 1.400 χιλιομέτρων με το Μαλί.
Ευθύνη προστασίας ή κατάκτησης;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ισλαμιστές του Μαλί επιχειρούν να εγκαθιδρύσουν ένα από τα πιο σκοταδιστικά και αυταρχικά καθεστώτα στον πλανήτη. Στις περιοχές, που βρίσκονται υπό τον έλεγχό τους, έχουν ήδη επιβάλλει τη Σαρία, τον ιερό νόμο των μουσουλμάνων ενώ στρατολογούν ανήλικα παιδιά για τον επερχόμενο πόλεμο.
Όπως αποκάλυπτε σε πρόσφατο αφιέρωμά της η εφημερίδα Independent, πριν από μερικούς μήνες μια γυναίκα καταδικάστηκε να μαστιγωθεί 100 φορές επειδή προσέφερε νερό σε έναν άνδρα ενώ δεκάδες άλλες ξυλοκοπούνται από τη θρησκευτική αστυνομία εάν βρεθούν να μην καλύπτουν πλήρως το πρόσωπό τους. Ανθρωπιστικές οργανώσεις καταγγέλλουν ότι αρκετοί μαχητές χρησιμοποιούν τη γνωστή τακτική του λευκού γάμου για να βιάζουν νεαρές κοπέλες: Ο άνδρας νυμφεύεται για λίγες ώρες τη γυναίκα και στη συνέχεια την χωρίζει αμέσως μετά την τέλεση της ερωτικής πράξης ή του βιασμού.
Υπό διαφορετικές συνθήκες αυτή η κατάφωρη και βάρβαρη παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων ίσως να δικαιολογούσε για ορισμένους την ανάγκη εξωτερικής επέμβασης για τη διάσωση του πληθυσμού. Πρόκειται για την γνωστή αρχή της «ευθύνης προστασίας» η οποία γίνεται αποδεκτή από τον ΟΗΕ και η οποία, όμως, έχει χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει επεμβάσεις της Ουάσινγκτον και ευρωπαϊκών δυνάμεων σε διάφορες περιοχές του πλανήτη.
Ακόμη και το επιχείρημα της ευθύνης προστασίας, όμως, χάνει τη βαρύτητά του όταν σκεφτεί κανείς ότι οι ΗΠΑ και οι ισχυρές χώρες της Δυτικής Ευρώπης έχουν ανεχτεί και εξακολουθούν να στηρίζουν εξίσου βάρβαρα καθεστώτα όταν αυτά εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Η Σαουδική Αραβία, η οποία δαπανά δισεκατομμύρια σε αμερικανικούς εξοπλισμούς, διατηρεί τα ηνία στην καταπίεση των γυναικών ενώ και το Μπαχρέιν, το οποίο φιλοξενεί τον αμερικανικό Πέμπτο Στόλο, βύθισε στο αίμα τη λαϊκή εξέγερση εναντίον του καθεστώτος. Στη Συρία η Ουάσινγκτον και οι σύμμαχοί τους εξοπλίζουν και χρηματοδοτούν τρομοκρατικές οργανώσεις ισλαμιστών οι οποίες συνδέονται με την Αλ Κάιντα όπως ακριβώς συνέβαινε και στη Λιβύη – τουλάχιστον μέχρι τη δολοφονία του Αμερικανού πρέσβη.
Ακόμη και στην όχι και τόσο μακρινή Ουγκάντα, όπου τα τελευταία χρόνια σημειώνονται ξυλοδαρμοί και εκτελέσεις ομοφυλόφιλων, ήταν οι Αμερικανοί ιεραπόστολοι αυτοί που κήρυξαν το μίσος στον πληθυσμό. Ιεραπόστολοι μάλιστα οι οποίοι να σημειωθεί έφταναν στη χώρα μαζί με την «ανθρωπιστική βοήθεια» της USAID, ένα από τα σημαντικότερα οχήματα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την ανατροπή καθεστώτων και την επιβολή της αμερικανικής ισχύος σε χώρες του Τρίτου Κόσμου αλλά ακόμη και στα Βαλκάνια.
Το Μαλί θα αποτελέσει όπως όλα δείχνουν το επόμενο θεατρο επιχειρήσεων για την κυριαρχία στην Αφρικανική ήπειρο.
Άρης χατζηστεφάνου
Επίκαιρα Δεκέμβριος 2012
