Το 1947 στην Αρκτικό Ρώσοι επιστήμονες ανακάλυψαν μία υποθαλάσσια οροσειρά πού έφτανε μέχρι την Γροιλανδία και την ονόμασαν Λομονοσοφ .
Αυτὴ ἡ οροσειρά γεωλογικὰ είναι συνέχεια της Σιβηρίας.
Το 1982 υπογράφτηκε στην ΟΗΕ το διεθνὲς δίκαιο της θάλασσας πού καθορίζει τα θέματα της υφαλοκρηπίδας στα 12 ναυτικὰ μίλια απὸ τις ακτές.
Με το διεθνὲς δίκαιο της θάλασσας δεν έχουν συμφωνήσει και δεν το έχουν υπογράψει δύο χώρες οι ΗΠΑ (λόγω αρκτικής) και ἡ Τουρκία (λόγω Αιγαίου).
Σύμφωνα με το δίκαιό του ΟΗΕ αν μία χώρα έχει υποθαλάσσια οροσειρά ἡ οποία είναι γεωλογική συνέχεια μίας εξωτερικής γεωλογικής διαμόρφωσης τότε ...
ἡ υφαλοκρηπίδα της επεκτείνεται μέχρι 12 ναυτικά μίλια απὸ το τέλος της υποθαλάσσιας οροσειράς.
Επομένως ἡ υφαλοκρηπίδα της Ρωσίας με βάση το δίκαιο φτάνει μέχρι την Γροιλανδία και έτσι όλη ἡ Αρκτική της ανήκει. Στον βόρειο πόλο όμως είναι το 25% των υδρογονανθράκων και άρα ἡ Ρωσία έχει την δυνατότητα να γίνει ἡ μεγαλύτερη ενεργειακή δύναμη του κόσμου.
Αυτὸς είναι ὁ λόγος πού δεν υπόγραψαν το δίκαιο οι ΗΠΑ. Απ την άλλη ἡ Τουρκία γνωρίζοντας ότι αν εφαρμοστεί το δίκαιο δεν έχει υφαλοκρηπίδα πού να έχει κοιτάσματα δεν το υπόγραψε και έθεσε ως αιτία πολέμου την εφαρμογή του στο Αιγαίο.
Επομένως ἡ Ελλάδα αν τολμήσει να το εφαρμόσει θα οδηγηθεί σε σύγκρουση.
Ουσιαστικά όμως οι ευρωπαίοι και οι αμερικανοί μέσω της Ελλάδας δημιουργούν τετελεσμένο για την κατάργηση και την μη εφαρμογή του δίκαιου έτσι ώστε και ἡ Ρωσία να χάσει την Αρκτική.
Αυτός είναι ὁ λόγος πού ὁ Πούτιν πρόσφερε 25 δὶς δάνειο τότε ώστε να μην πάει ἡ Ελλάδα στο ΔΝΤ και ἡ Κίνα άλλα τόσα για να μην χάσει την Αρκτική.
Για αυτὸ τον λόγο χρεοκοπήσαμε και μπήκαμε στο μηχανισμό στήριξης, από τους Ευρωπαίους, για να μην υπάρξει ποτέ ἡ πιθανότητα δημιουργίας τετελεσμένου στο Αιγαίο για εφαρμογή του διεθνούς δίκαιου πού θα μπορεί ἡ Ρωσία να το χρησιμοποιήσει στην Χάγη (ως δεδικασμένο) και να κερδίσει την υφαλοκρηπίδα της αρκτικής
Όμως ένα μικρὸ κράτος όπως είναι ἡ Κύπρος στην προσπάθειά της να επιβιώσει (να μην μπλέξει στο ΔΝΤ) τους χάλασε τα σχέδια.
Έκλεισε διμερή συμφωνία με το Ισραήλ πού όμως βασιζόταν στο διεθνὲς δίκαιο της θάλασσας.
Αυτὸ όμως ήταν και ἡ ευκαιρία της Ρωσίας για την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου της θάλασσας.
Για τον λόγο αυτὸ κατεβάζει τον στόλο με το αεροπλανοφόρο στην μεσόγειο τον Νοέμβριο. Όμως αυτὴ την στιγμή το Ισραήλ έχει παγιδευτεί όπως και οι ΗΠΑ στο διεθνὲς δίκαιο πού με αυτό κερδίζει ἡ Ρωσία την αρκτική και αυτὸ δεν το θέλουν καθόλου.
Ἡ Τουρκία νιώθει απομόνωση και γαβγίζει. Έτσι είναι όλοι παγιδευμένοι. Μας έσκαψαν το λάκκο και έπεσαν οι ίδιοι μέσα. Έτσι τώρα ἡ Ρωσία για να ισχυροποιήσει την θέση της και την θέση της Κύπρου παίρνει και αυτὴ άδεια με την gazprom για εξορύξεις και μάλιστα εκεί πού οι Τούρκοι την θεωρούν δική τους ζώνη. Όμως αν γίνει αυτό τέρμα ἡ υφαλοκρηπίδα για την Τουρκία και τέρμα ἡ αρκτική για τους Αμερικανούς και Ευρωπαίους....
Δύο στοιχεία ακόμα που θα βοηθήσουν στην εξαγωγή συμπερασμάτων:
1. Το 2010 το τουρκικό ΓΕΕΘΑ μάζεψε τοις καθηγητές πανεπιστημίων και τους ρώτησε αν τα κοιτάσματα στην ανατολική μεσόγειο δικαιολογούν το ρίσκο του πολέμου και ἡ απάντηση τους ήταν ναι.
2. Στης 25 Ιουλίου το 2011 το Υπεξ της Ρωσίας έβγαλε επίσημη ανακοίνωση που προειδοποιούσε την Τουρκία να μην πειράξει την Κύπρο ειδάλλως..........(δεν το λέω)
Το 1995 αποτέλεσε μια χρονιά «σταθμό» στην έρευνα που πραγματοποιήσαμε.
Το Καλοκαίρι της χρονιάς αυτής ο τότε Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, λαμβάνει ένα άκρως απόρρητο σήμα από μια ειδική υπηρεσία.
Στο έγγραφο αυτό σύμφωνα με απόλυτα εξακριβωμένες πληροφορίες ένας Αμερικανικός δορυφόρος υψηλότατης τεχνολογίας ανακάλυψε και φωτογράφισε κοιτάσματα πετρελαίου στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο. Στην ενημέρωση της γινόταν λόγος για ένα κοίτασμα που ξεκινάει από τις βραχονησίδες Ιμια και κάνοντας ένα "S" και καταλήγει στη Γαύδο.
Πολλά ΜΜΕ τότε έσπευσαν να γράψουν ότι η αποκάλυψη πετρελαίου στο Αιγαίο θα είχε γνωστοποιηθεί από τους Αμερικανούς και στις αρμόδιες Τουρκικές Υπηρεσίες.
§ Οι ενέργειες επί της Κυβέρνησης Σημίτη η οποία ουσιαστικά ήταν αυτή που ανακαίνισε πάλι το θέμα των πετρελαϊκών κοιτασμάτων. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε ότι το 1996 οι Αμερικάνοι απέκτησαν ένα κατά το κοινός λεγόμενο «Μάτι» στην περιοχή της Λεκάνης της Αν. Μεσογείου.
Με δύο νέους υπερσύγχρονους δορυφόρους οι ΗΠΑ είχαν πλέον σαφή εικόνα για τις πιθανές θέσεις των πετρελαϊκών κοιτασμάτων του Αιγαίου και της Αν. Μεσογείου γενικότερα αφού οι δορυφόροι αυτοί είχαν την ικανότητα να ανιχνεύουν κηλίδες λαδιού στην επιφάνεια της θάλασσας γεγονός που αποτελεί μιας πρώτης τάξης ένδειξη για ύπαρξη πετρελαίου στην περιοχή.
Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρουμε ότι η εξόρυξη πετρελαίου στη Θάσο (περιοχή Πρίνου) είναι αποτέλεσμα των πρώτων ερευνών που αναφέραμε και αποτελεί τμήμα της αρχικής μελέτης όπου έκανε λόγο για πετρελαϊκό ορίζοντα, όχι όμως αυτόν της θέσης ΜΠΑΜΠΟΥΡΑ Αντίθετα ήταν μια από τις δύο περιοχές που οι μελέτες έκαναν λόγο για περιορισμένα κοιτάσματα πετρελαίου.
• Γύρω στο 1996 οι Τούρκοι στρέφουν την προσοχή τους στη περιοχή της Δωδεκανήσου όπου Αμερικανικοί δορυφόροι είχαν εντοπίσει κηλίδες λαδιού κοντά σε 14 περιοχές που εκτείνονταν από την Ρόδο ως την Κω. Παράλληλα έκανε την εμφάνισή του ένας χάρτης με άλλες 20 περιοχές από τη Λήμνο ως την Σάμο που εμπλέκονταν σε διάφορα σενάρια ύπαρξης πετρελαίου.
Την ίδια περίοδο αρχίζει να γίνεται λόγος για αντίστοιχες περιοχές στην ελεύθερη Κύπρο.
• Η κυβέρνηση Σημίτη βάζει τότε στο παιχνίδι τους Γερμανούς, αφού είχε αρχίσει ήδη να διαφαίνεται η πρόθεση Σημίτη-Παπαντωνίου να απευθυνθούν σε ειδικούς συμβούλους από την Γερμανία στις έρευνες στον υποθαλάσσιο χώρο της Θάσου.
• Είναι αρκετά τρομακτικό – για να είναι σύμπτωση – η συγκυρία της κρίσης των Ιμίων - αφού πριν την κρίση και πάλι οι Τούρκοι είχαν δυσανασχετήσει με την καθυστέρηση της μελέτης κατασκευής του πετρελαϊκού αγωγού Μπακού – Τσειχάν και έψαχναν τρόπους για να βάλουν στο παιχνίδι Αμερικανικών συμφερόντων πετρελαϊκές εταιρίες.
Ένας χάρτης που είχαν δημοσιεύσει οι Aegean Times σε ανύποπτο χρόνο καταδείκνυε ότι όλο το Ανατολικό Αιγαίο αποτελεί μια τεράστια πηγή υδρογονανθράκων και μάλιστα σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως από τον τύπο.
Ο χάρτης αυτός έκανε την εμφάνισή του λίγο πριν την κρίση των Ιμιων. Η κρίση αυτή δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η επισφράγιση της 30ετούς πολιτικής των Τούρκων στο Αιγαίο.
Οι «γκρίζες ζώνες» δεν είναι τίποτε άλλο από περιοχές της Ελληνικής επικράτειας που στην συντριπτική τους πλειοψηφία ενέχονται σε έρευνες ή συζητήσεις περί ύπαρξης κοιτασμάτων πετρελαίου.
Πάνω απ΄ όλα όμως τα Ιμια ήταν η απέλπιδα προσπάθεια των Τούρκων να παζαρέψουν κομμάτι της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας όπως αποδείχτηκε στα χρόνια που ακολούθησαν.
πηγή
