Το τρίγωνο Συρία-Τουρκία-Ισραήλ σε νέα δυναμική, και η Ελλάδα σε κίνδυνο

Δρ Νικόλαος Λάος

Καθηγητής Θεωρίας Διεθνών Σχέσεων

University of Indianapolis

Σε συνεργασία με τον

Jeffrey Steinberg, Πολιτικό Αναλυτή στην Ουάσινγκτον και διευθυντή του

«Executive Intelligence Review»

αναδημοσίευση από το ιστολόγιο της Κίνησης Ενεργών Πολιτών

 

Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν και η κυβέρνησή του έχουν μακρά εμπειρία στο να εξαπατούν τους τρίτους ως προς τις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ και ως προς τον ρόλο που παίζει η Τουρκία στην κρίση στη Συρία.
Δυστυχώς ένας από τους καλύτερους «πελάτες» της τουρκικής υποκρισίας και απάτης είναι η ελληνική κυβέρνηση, η οποία έχει τις ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να οικοδομήσει σχέσεις αξιοπιστίας με την κυβέρνηση Ερντογάν και ότι μπορεί
σοβαρά να βασίζεται σε μια γεωπολιτική στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ.

    Σε ό,τι αφορά τις μυστικές σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ πρέπει να επισημάνουμε ότι η Τουρκία και το Ισραήλ συνεργάζονται μεταξύ τους εναντίον της Συρίας. Μάλιστα, έχοντας ως σκοπό να σφίξει τον κλοιό εναντίον της Συρίας, ο πρόεδρος Ομπάμα ταξίδεψε στο Ισραήλ τον Μάρτιο του 2013 ως μπρόκερ ενός σχεδίου εξομάλυνσης των σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ.
Υπό την επίδραση της κυβέρνησης Ομπάμα το Ισραήλ και η Τουρκία ανακοίνωσαν ότι η διπλωματική τους αντιδικία επιλύθηκε μόλις δύο ημέρες αφότου το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε ότι είχε θέσει σε εφαρμογή σχέδιο επιχειρήσεων στη Συρία στις 20 Μαρτίου 2013. Βεβαίως ακόμη και όταν οι διπλωματικές σχέσεις μεταξύ της Άγκυρας και του Τελ Αβίβ ήταν τυπικά «ξινές» οι δύο χώρες διατηρούσαν τους σημαντικούς μεταξύ τους στρατιωτικούς και εμπορικούς δεσμούς.

Παρά το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός Ερντογάν, πριν περίπου δέκα ημέρες, κατήγγειλε το Ισραήλ ότι επιτέθηκε στη Συρία οι καρποί της συνεργασίας Τουρκίας-Ισραήλ έχουν ήδη γίνει φανεροί από τον Μάιο του 2013, όταν ισραηλινά πολεμικά αεροπλάνα επιτέθηκαν εναντίον συριακών στρατιωτικών εγκαταστάσεων στην πόλη Τζαμράγια, έχοντας λάβει προηγουμένως την έγκριση των ΗΠΑ, όπως παραδέχθηκε ο Ομπάμα στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο Telemundo.
Αμέσως μετά τις ισραηλινές επιθέσεις εναντίον της Συρίας τουρκικές και ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις διεξήγαγαν συγχρόνως ασκήσεις στα σύνορα των δύο αυτών χωρών με τη Συρία. Παρ’ ότι αυτές οι επιχειρήσεις των τουρκικών και των ισραηλινών στρατιωτικών δυνάμεων στα σύνορα της Τουρκίας και του Ισραήλ με τη Συρία παρουσιάστηκαν δημόσια σαν ανεξάρτητες μεταξύ τους, στην πραγματικότητα, η Άγκυρα και το Τελ Αβίβ βρίσκονταν σε συνεννόηση μεταξύ τους για τη λήψη από κοινού επιθετικής στάσης έναντι της Συρίας.

Οι ισραηλινές και οι τουρκικές κινήσεις στα σύνορα με τη Συρία αποσκοπούσαν κατά πάσα πιθανότητα στο να εμποδίσουν τη Συρία από το να προβεί σε κινήσεις εκφοβισμού των αντικαθεστωτικών δυνάμεων που μάχονται στο εσωτερικό της.
Η τουρκική κυβέρνηση μάλιστα σχεδίαζε να ασκήσει ακόμη ισχυρότερη πίεση σε βάρος τής Συρίας, κατηγορώντας δυνάμεις τής συριακής κυβέρνησης για μια τρομοκρατική επίθεση στην τουρκική πόλη Ρεγιανλί, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με τη Συρία, αλλά μια ομάδα Τούκων ακτιβιστών χάκερ που ονομάζεται Redhack αποκάλυψε ότι οι μυστικές υπηρεσίες τής τουρκικής Χωροφυλακής είχαν πληροφορίες ότι θα λάμβανε χώρα η εν λόγω τρομοκρατική επίθεση από πολύ πριν πραγματοποιηθεί.

Τι συνέβη στη Λατάκια;

Μόλις άρχισε να γίνεται φανερό ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους είχαν σοβαρά προβλήματα στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική άρχισε να κυκλοφορεί το ρεπορτάζ για μια έκρηξη στη Λατάκια. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, που προέρχονταν από ανώνυμες πηγές στο Ισραήλ στις αρχές του Ιουλίου 2013, άρχισαν να προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι το Τελ Αβίβ είχε εξαπολύσει επίθεση εναντίον του συριακού λιμανιού της Λατάκιας και ότι αυτό προκάλεσε μια μεγάλη έκρηξη.
Καθώς αυτές οι φήμες άρχισαν να κυκλοφορούν στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης διαδόθηκε και ο αμφισβητούμενος ισχυρισμός ότι εξαπολύθηκαν ισραηλινές  επιθέσεις εναντίον φορτίων με ρωσικά αντιπυραυλικά συστήματα S-300 που προέρχονταν από το Κρεμλίνο με αποδέκτη τη συριακή κυβέρνηση. Αξιωματούχοι των ΗΠΑ μπήκαν σε αυτό το επικοινωνιακό παιχνίδι διαρρέοντας σκόπιμα περαιτέρω πληροφορίες για την υπόθεση στη Λατάκια, ισχυριζόμενοι ότι η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία βομβάρδισε το λιμάνι της Λατάκιας για να καταστρέψει φορτίο ρωσικών πυραύλων ξηράς-θαλάσσης Yakhont που προορίζονταν για παράδοση στη συριακή κυβέρνηση.

Στη συνέχεια, στις 15 Ιουλίου 2013, η δημοσιογράφος Paula Slier, ανταποκρίτρια του ρωσικού τηλεοπτικού δικτύου RT (Russian Today), μετέδωσε από το Τελ Αβίβ ότι το Ισραήλ είχε επιτεθεί εναντίον του λιμανιού της Λατάκιας χρησιμοποιώντας για αυτόν τον σκοπό τουρκική στρατιωτική βάση.
Αυτή η ισραηλινή διαρροή αναστάτωσε την τουρκική κυβέρνηση, η οποία τη διέψευσε και δήλωσε ότι όποιος διατυπώνει τέτοιους ισχυρισμούς προβαίνει σε «πράξη προδοσίας». Αντιδρώντας στο ρωσικό ρεπορτάζ, που βασιζόταν σε ισραηλινές πηγές οι οποίες «κάρφωναν» τη συμμετοχή της Τουρκίας, Τούρκοι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι οι ρωσικοί πύραυλοι Yakhont στο λιμάνι της Λατάκιας προορίζονταν για τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο και ότι οι ΗΠΑ και το Ισραήλ είχαν συντονίσει τις επιθέσεις στο πλαίσιο συσκέψεων που έλαβαν χώρα στην Τουρκία με τη συμμετοχή αντικαθεστωτικών ενόπλων ομάδων που δρουν στη Συρία.
Ο Ισραηλινός δημοσιογράφος Ούζι Μαχναΐμι (Uzi Mahnaimi), ανταποκριτής στη Μέση Ανατολή για λογαριασμό της βρετανικής εφημερίδας «The Sunday Times», περιέπλεξε την υπόθεση ακόμη περισσότερο, μεταδίδοντας ότι οι ισραηλινές επιθέσεις εξαπολύθηκαν από γερμανικής κατασκευής Dolphin από τη θάλασσα, δικαιώνοντας τους Τούρκους που ισχυρίζονταν ότι για την εν λόγω επίθεση δεν χρησιμοποιήθηκε τουρκική στρατιωτική βάση.

Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε από την ανωτέρω υπόθεση είναι ότι χώρες όπως η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία αποκρύπτουν τη συνεργασία τους με το Τελ Αβίβ επειδή, σε αυτές τις χώρες, υπάρχει ισχυρή κοινωνική αντίδραση εναντίον του Ισραήλ λόγω της ισραηλινής κατοχής επί παλαιστινιακών εδαφών. Επίσης είναι σημαντικό ότι ένα τουρκικό πολεμικό αεροσκάφος  κατερρίφθη το 2012 από τη Συρία την ώρα που πετούσε σε αεροδιάδρομο που χρησιμοποιούν τα ισραηλινά αεροσκάφη κοντά στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας.

  Το κυβερνών κόμμα του Ερντογάν έχει παίξει πολύ βρώμικα παιχνίδια στη Συρία και γενικά στη Μέση Ανατολή και γι’ αυτό διεξάγει μεθοδικά επιχειρήσης απόκρυψης της αλήθειας μέσω λογοκρισίας και παραπληροφόρησης.
Όταν, το 2012, λόγω της κατάρριψης τουρκικού πολεμικού αεροσκάφους από τη Συρία, το οποίο αεροσκάφος διεξήγαγε κατασκοπευτική πτήση μέσα στη Συρία, επρόκειτο να αποκαλυφθεί δημόσια η δράση της Τουρκίας σε βάρος της Συρίας, με σημαντικό πολιτικό κόστος για τον Ερντογάν, η κυβέρνηση Ερντογάν εξαπέλυσε μια μεγάλη επιχείρηση φήμωσης των τουρκικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
 Η τουρκική κυβέρνηση συνέταξε νέο νομοσχέδιο για να περιορίσει την κριτική που μπορεί να της ασκούν τα τουρκικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ο Ερντογάν επιτέθηκε εναντίον της τουρκικής εφημερίδας «Cumhuriyet» (Τσουμχουριέτ) και κατηγόρησε ως «προδότη» και «εχθρό του κράτους» όποιον αμφισβητούσε την επίσημη κυβερνητική αφήγηση.

 Δεδομένου ότι η τουρκική κυβέρνηση έχει ισχυρή τάση, τεχνογνωσία και παράδοση στο να εξαπατά δεν πρέπει να μας εκπλήσσει η διαρροή της πληροφορίας ότι οι Ισραηλινοί, για να επιτεθούν στη Λατάκια, χρησιμοποίησαν τουρκική στρατιωτική βάση, προκειμένου να μην εντοπιστούν και να μην εκτεθεί το Ισραήλ. Οι κυβερνήσεις πρέπει να μιλήσουν ξεκάθαρα.
Η ουσία όμως είναι ότι υπάρχει μυστική συνεργασία Τουρκίας-Ισραήλ και ότι τόσο η σημερινή ισραηλινή κυβέρνηση όσο και η σημερινή τουρκική κυβέρνηση παίζουν, σε συνεργασία με την κυβέρνηση Ομπάμα, πολύ επικίνδυνα παιχνίδια στη Μέση Ανατολή, συναποτελώντας το «τρίγωνο του Διαβόλου» στην Ανατολική Μεσόγειο.

Πόλεμος μέσα στον πόλεμο

Η Συρία είναι το επίκεντρο μιας περιφερειακής σεκταριστικής σύγκρουσης μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών/Αλαουιτών η οποία έχει επεκταθεί στην Τουρκία, στο Ιράκ, στον Λίβανο και στην Ιορδανία.
Οι Βρετανοί έχουν προωθήσει αυτόν τον σεκταριστικό «εκατονταετή πόλεμο» στο πλαίσιο του δικού τους Μαλθουσιανού   σκεπτικού. Το Λονδίνο έχει εκμεταλλευθεί το μίσος των Σαουδαράβων για τους Σύρους Αλαουίτες, εξασφαλίζοντας έτσι ότι όπλα και μετρητά ρέουν προς τα όργανα του παγκόσμιου σουνιτικού τζιχαντισμού.
Τώρα η κυβέρνηση Ομπάμα προσπαθεί να ελέγξει την κατάσταση παρέχοντας μυστική στήριξη στον πιο «μετριοπαθή» Ελεύθερο Συριακό Στρατό (Free Syrian Army), εναντίον του Άσαντ, με κέντρο την Ιορδανία. Όπλα τα οποία κατασχέθηκαν στη Λιβύη στα τέλη του 2011 μετά από την εκτέλεση του Μουαμάρ Καντάφι έχουν, από τον Απρίλιο του 2012, παραδοθεί λαθραία σε Σύρους αντάρτες, περιλαμβανομένου του Μετώπου Αλ Νούσρα (Al Nusra Front), το οποίο συνδέεται με την Αλ Κάιντα.
Αυτό το πρόγραμμα έχει συντονιστεί από τον Λευκό Οίκο του Ομπάμα και έχει εκτελεστεί από τη CIA. Ο πρόεδρος Ομπάμα λοιπόν έχει το δικό του σκάνδαλο «Ιράν-Κόντρα» υπό εκκόλαψη και προσπαθεί να συγκαλύψει τα εγκλήματα που συμβαίνουν επί περισσότερο από έναν χρόνο και θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην έκπτωσή του από το προεδρικό αξίωμα.
Σε κάποια φάση ο κίνδυνος η κρίση στη Συρία να πυροδοτήσει έναν παγκόσμιο πόλεμο ώθησε τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι και τον Ρώσο ομόλογό του Σεργκέι Λαβρόφ να προσπαθήσουν να συγκαλέσουν μια διάσκεψη ειρήνης Γενεύη ΙΙ ως ένα μέσο αποτροπής του σεναρίου να βγει η κατάσταση εκτός ελέγχου από όλους. Αυτή η Γενεύη ΙΙ παραμένει η καλύτερη ελπίδα για να αποτραπούν η περαιτέρω καταστροφή ολόκληρης της περιοχής και η πιθανή πυροδότηση ενός γενικευμένου πολέμου.
Η Δύση και η Σαουδική Αραβία έχουν μετατρέψει τον πόλεμο εναντίον του Άσαντ σε έναν χαοτικό πόλεμο στη Συρία, όπου «όλοι μάχονται εναντίον όλων». Όπως είχαν ορθώς προειδοποιήσει πολλοί αναλυτές η παράδοση όπλων από τους Δυτικούς σε αντικαθεστωτικές δυνάμεις που πολεμούν εναντίον του Άσαντ δεν κατέστη εφικτό να ελεγχθεί ώστε τα όπλα να δοθούν μόνο σε εκείνες τις δυνάμεις που θεωρούνται από τη Δύση «μετριοπαθείς» και ελεγχόμενες από Δυτικούς παράγοντες.
Οι αντίπαλοι του Άσαντ ανήκουν σε διαφορετικές ιδεολογίες και οργανώσεις και αμέσως άρχισαν να συγκρούνται μεταξύ τους, σε αιματηρές μάχες, προκειμένου η κάθε αντικαθεστωτική παράταξη να διεκδικήσει για λογαριασμό της μερίδιο από τα όπλα που στέλνει η Δύση στη Συρία για να εξοπλίσει τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις.
 Ακόμη και ο  Ζμπίγκνιεβ Μπρζεζίνσκι (Zbigniew Brzezinski), δήλωσε σε συνέντευξή του στο περιοδικό «The National Interest», στις 24 Ιουνίου 2013, ότι η πολιτική παροχής όπλων από τη Δύση προς τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις που μάχονται στη Συρία βλάπτει την αξιοπιστία των ΗΠΑ. Στο ίδιο πνεύμα η βρετανική εφημερίδα «Independent» έχει επισημάνει ότι, υπό τις διαμορφωμένες συνθήκες του συριακού εμφυλίου πολέμου, δεν είναι δυνατό να παρέχεις όπλα μόνο στα «καλά παιδιά» χωρίς να φθάνουν όπλα και στα «κακά παιδιά».

 Εξ αιτίας της παροχής τεράστιων ποσοτήτων όπλων από τη Δύση και τη Σαουδική Αραβία προς τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις που δρουν στη Συρία έχει ξεσπάσει ένας νέος εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των λεγόμενων «εκκοσμικευμένων» αντικαθεστωτικών δυνάμεων και των «θρησκευτικών» αντικαθεστωτικών δυνάμεων.
Ειδικότερα, στο τετράγωνο αλ-Φερντούς, έχουν λάβει χώρα σοβαρές αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» (FSA), που είναι η κυριότερη εκκοσμικευμένη αντικαθεστωτική στρατιωτική οργάνωση, και του μετώπου Αλ-Νούσρα ( Al-Nusra), που αποτελεί βραχίονα της Αλ Κάιντα.

   Στη  κεντρική Συρία, ειδικά στην επαρχιακή πρωτεύουσα αρ-Ράκα, η οποία κατέχεται από αντικαθεστωτικές δυνάμεις, περίπου 1.500 άτομα φυλακίστηκαν για παράβαση του θρησκευτικού νόμου (σαρία)! Μεταξύ των φυλακισθέντων περιλαμβανόνταν και ο διοικητής του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» Γιασέμ Αουάντ (Jasem Awwad)!
Μετά από αυτήν τη σύλληψη και φυλάκιση η «11^η Ταξιαρχία» του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού», υποστηριζόμενη από τη Σαουδική Αραβία,  κατέλαβε τα διοικητήρια του υποστηριζόμενου από το Κατάρ ισλαμικού κινήματος Αχράρ αλ-Σαμ (Ahrar al-Sham), το οποίο σχεδίαζε να ανακηρύξει ένα ισλαμικό εμιράτο στην περιοχή που είχε καταλάβει.
Μέσα σε αυτό το χάος που προκάλεσαν η Δύση και η Σαουδική Αραβία στη Συρία η μεν Σαουδική Αραβία έχει υποχρεωθεί να υποστηρίζει τον πιο εκκοσμικευμένο «Ελεύθερο Συριακό Στρατό» (αν και το να σε υποστηρίζει η Σαουδική Αραβία δεν είναι καλό δείγμα για τον βαθμό στον οποίο είσαι «εκκοσμικευμένος»), το δε Κατάρ, ιδίως υπό τον παραιτηθέντα εμίρη αλ-Τάνι, συνδέεται με τις πιο εξτρεμιστικές θρησκευτικές δυνάμεις της συριακής αντιπολίτευσης
 Η κατάσταση στη Συρία έχει εξελιχθεί σε μεγάλο εξευτελισμό της Δύσης, ενώ η βρετανική εφημερίδα «The Guardian», στις 10 Ιουλίου 2013, έγραψε ότι οι ανεξέλεγκτες πλέον ένοπλες εξτρεμιστικές δυνάμεις της συριακής αντιπολίτευσης μπορεί να διαπράξουν τρομοκρατία σε βάρος Δυτικών χωρών.

Η Μουσουλμανική Αδελφότητα και η χρήση εξτρεμιστών Μουσουλμάνων εναντίον της Ρωσίας

Ιστορικά η Μουσουλμανική Αδελφότητα ήταν ένα δημιούργημα της αποικιοκρατικής πολιτικής Sykes-Picot και των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών (σημείωση: η συμφωνία Sykes-Picot ήταν μια μυστική συμφωνία μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας και υπεγράφη το 1916, με σκοπό οι Βρετανοί και οι Γάλλοι να οριοθετήσουν και να περιορορίσουν την ανερχόμενη ρωσική δύναμη και να μοιράσουν τη Μέση Ανατολή σε σφαίρες επιρροής μεταξύ Λονδίνου και Παρισίων).
Η οργάνωση εξελίχθηκε, εξαπλώθηκε και γέννησε ακόμη πιο μαχητικές τζιχαντιστικές ομάδες, περιλαμβανομένης της Αλ Κάιντα. Η μακρά εξορία (της Μουσουλμανικής Αδελφότητας) στη Σαουδική Αραβία, η οποία επήλθε ως συνέπεια της σκληρής πολιτικής καταστολής που εφάρμοσε ο Νάσερ εναντίον της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στη δεκαετία του 1950, οδήγησε στη γέννηση ενός νεο-σαλαφιστικού φαινομένου.
Όταν ο Χαφέζ αλ-Άσαντ εφάρμοσε τη δική του σκληρή κατασταλτική πολιτική εναντίον της συριακής Μουσουλμανικής Αδελφότητας στη δεκαετία του 1980, αυτό οδήγησε σε ένα δεύτερο κύμα μετανάστευσης και εξορίας (της Μουσουλμανικής Αδελφότητας) στη Σαουδική Αραβία.
Υπό την επιρροή του δρος Μπέρναρντ Λιούις (Dr Bernard Lewis), ο οποίος ήταν ένας αραβολόγος των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών και Σιωνιστής, η μια μετά την άλλη οι αμερικανικές κυβερνήσεις πείστηκαν να παίξουν το «αραβικό χαρτί» ως εργαλείο για να πολεμήσουν τη Σοβιετική Ένωση (ειδικά στην Κεντρική Ασία και τη Μέση Ανατολή).
Ο πόλεμος του Αφγανιστάν, στη δεκαετία του 1980, οδήγησε στη βάθυνση της συνεργασίας των βρετανικών και των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Αυτό γέννησε την Αλ Κάιντα και μια σειρά ομάδων ξένων μαχητών που μεταφέρθηκαν στο Αφγανιστάν, ως «μουτζαχεντίν», για να πολεμήσουν τον «άθεο» σοβιετικό Κόκκινο
Ας μη μας διαφεύγει άλλωστε ότι η ελληνική κυβέρνηση επέδειξε εγκληματική διπλωματική αφέλεια κατά την πρόσφατη συνάντηση Βενιζέλου-Νταβούτογλου,
επέδειξε εγκληματική διπλωματική αφέλεια όταν έτρεφε ελπίδες για στρατηγική οικονομική συνεργασία με το Κατάρ (ειδικά υπό τον αλ-Τάνι, τον κορυφαίο σπόνσορα του σουνιτικού εξτρεμισμού), επέδειξε εγκληματική διπλωματική αφέλεια κατά τη συνάντηση Σαμαρά-Ερντογάν στο Κατάρ,
 επέδειξε εγκληματική διπλωματική αφέλεια στις ελληνο-ισραηλινές σχέσεις, επέδειξε εγκληματική διπλωματική αφέλεια όταν επέλεξε την Ουάσινγκτον έναντι της Μόσχας,
επέδειξε εγκληματική διπλωματική αφέλεια όταν καλλιέργησε ελπίδες για τον αζέρικο αγωγό ενέργειας ΤΑΡ, που είναι μια κολοσσιαία «φούσκα» και πολιτική απάτη (και μάλιστα γεωπολιτικά εν δυνάμει επικίνδυνη για την Ελλάδα, καθώς τη διασχίζει κατά μήκος των βορείων συνόρων της και έχει συνέταιρο την Τουρκία), και επίσης η ελληνική κυβέρνηση
επέδειξε εγκληματική διπλωματική αφέλεια όταν άρχισε να προσδοκεί οικονομική και πολιτική στήριξη από την Ουάσινγκτον έναντι της Μέρκελ.
Η συνταγή Ομπάμα για την Ελλάδα, όπως έγραψαν οι «Financial Times» προχθές, είναι να πτωχεύσει η Ελλάδα σαν το Ντιτρόιτ (την τραγωδία της συνταγής Ντιτρόιτ περιγράψαμε σε άρθρο μας στο παρόν blog στις 28 Ιουλίου 2013).