Ελληνοτουρκική εκμετάλλευση των πετρελαίων του Αιγαίου, είχαν προτείνει οι ΗΠΑ

Ένα μέρος απ΄ όσα συγκλονιστικά αποκαλύπτει στο βιβλίο του “Η απόρρητη ιστορία του Αιγαίου”, δημοσιεύουμε σήμερα…(σ.σ. Παράλληλα με το ενδιαφέρον άρθρο που αναδημοσιεύουμε από το http://olympia.gr/, υπενθυμίζουμε την αποκάλυψη της ΦΙΛΟΤΙΜΙΑΣ, στις 20 Δεκεμβρίου 2010, για το ενδιαφέρον των Αμερικανών για την συνεκμετάλλευση των πετρελαίων του Αιγαίου από Ελλάδα και Τουρκία, που καταγράφεται σε επίσημα πρακτικά του Λευκού Οίκου, το 1975. )

Το βασικό υλικό και ο σκελετός της ιστορίας που αναπτύσσεται στο βιβλίο είναι το προϊόν μιας επιτυχημένης (!) ελληνικής κατασκοπευτικής δραστηριότητας εις βάρος των ΗΠΑ, την οποία μάλιστα ο κατάσκοπος Στίβεν Λάλας πλήρωσε με δεκαπέντε χρόνια εγκλεισμού σε αμερικανικές

φυλακές.
Υπό αυτήν την έννοια το βιβλίο «Η απόρρητη ιστορία του Αιγαίου» είναι γραμμένο, κατά κύριο λόγο από αμερικανικές πένες. Ο σκελετός του αποτελείται από την άκρως απόρρητη αλληλογραφία του αμερικανικού υπουργείου εξωτερικών με τις πρεσβείες των ΗΠΑ σε Αθήνα και Άγκυρα στο διάστημα 1991-1993. Στόχος αυτής της αλληλογραφίας ήταν η προώθηση μιας ελληνοτουρκικής συμφωνίας για τη διανομή και (συν)εκμετάλλευση του Αιγαίου.

Το αμερικανικό σχέδιο συνεκμετάλλευσης

Στα μέσα Απριλίου του 1991 ο τότε Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα (Μ.  Sotirhos) συναντάται με τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και του παρουσιάζει το σχέδιο της Ουάσιγκτον για την ελληνοτουρκική (συν)εκμετάλλευση των πετρελαίων του Αιγαίου. Το αμερικανικό σχέδιο βασίζεται στη βεβαιότητα ότι στα 8 μίλια ανατολικά από τις ακτές της Θάσου υπάρχουν 1.000.000.000 βαρέλια πετρελαίου το οποίο με τιμές 1990 θα απέφερε έσοδα στην Ελλάδα 10.000.000.000 δολάρια, ποσό που τότε αντιστοιχούσε στο μισό ελληνικό χρέος!
Ακολουθεί τμήμα της αναφοράς της Αμερικανικής πρεσβείας προς το Αμερικανικό υπουργείο εξωτερικών για τα αποτελέσματα της συνάντηση του Πρεσβευτή  Sotirhos  με τον Έλληνα πρωθυπουργό.

Πράσινο φως από την Αθήνα

Αριθ. 1890/21.4.91

Περίληψη: Κατά την επίσκεψή του στις 16 Απριλίου 1991 στον Πρωθυπουργό  Μητσοτάκη, ο Πρέσβης Σωτήρχος  έθιξε το θέμα δυνατότητας μίας ελληνο-τουρκικής συμφωνίας που θα επέτρεπε την εκμετάλλευση του θαλάσσιου βυθού (seabed) του Αιγαίου, σύμφωνα με τις οδηγίες σας.
Ο  Μητσοτάκης  έδωσε πράσινο φως να θίξουμε την ιδέα με έναν αθόρυβο, ουδέτερο τρόπο (in  a  quiet,neutral  way) στην τουρκική Κυβέρνηση στην Άγκυρα. Πρότεινε (he  suggested) τη διερεύνηση για επίτευξη (exploring  the  feasibility) μιας συμφωνίας που θα επέτρεπε και στις δύο χώρες την εκμετάλλευση του θαλάσσιου βυθού (seabed) του Αιγαίου σε «μη αμφισβητούμενες περιοχές» («non-disputed  areas») σαν ένα μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης (as  a  confidence  building  measure). Ένα Σύμφωνο Μη Επιθέσεως1  (a  NonAggression  Pact), βασισμένο προσεκτικά στο  status  quo  του Αιγαίου, θα αποτελούσε ένα άλλο μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης.

Ο  Μητσοτάκης  φαντάσθηκε (mused) ότι θα μπορούσε να υπογράψει τέτοιες συμφωνίες κατά τη διάρκεια μίας επίσκεψης στην Άγκυρα.  (Τέλος Περίληψης).

Κείμενο  Κατά την επίσκεψη στον Πρωθυπουργό, στις 16 Απριλίου, ο Πρέσβης (Σωτήρχος) έθιξε το θέμα (εξ)ερεύνησης για πετρέλαιο (petroleum  exploration) στο Βόρειο Αιγαίο, σύμφωνα με τις οδηγίες σας. Τόνισε (ο Πρέσβης) ότι, παρόλα τα σοβαρά πολιτικά προβλήματα που συνδέονται με γεωτρήσεις (associated  with  drilling) Ανατολικά της Θάσου, η εξεύρεση μίας λύσης θα ωφελούσε και την Ελλάδα και τις ξένες εταιρείες οι οποίες είναι πεπεισμένες ότι υπάρχουν εκεί αποθέματα πετρελαίου.

Όταν ανέφερε έναν υπολογισμό, σύμφωνα με τον οποίο μέχρι 10 δισεκατομμύρια δολάρια2  έσοδα θα εισέρρεαν στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της ζωής του προγράμματος (over  the  life  of  the  project) από γεωτρήσεις σ’ αυτήν την περιοχή, ο Πρωθυπουργός άρχισε να παίζει τις χάντρες του κομπολογιού του (μία συνήθεια που προσέξαμε ότι έχει όταν μιλάει για πράγματα ουσιώδη –  a  trait  we  have  noticed  whenis  talking  substance).

Το παιχνίδι στο Αιγαίο σήμερα

Τα ντοκουμέντα που αυτούσια παρουσιάζονται στις σελίδες του βιβλίου , όπως θα αντιληφθεί ο αναγνώστης, δεν έχουν μόνο ιστορική αξία, καθώς τα ζητήματα στα οποία αναφέρονται δεν παραμένουν απλώς ανοιχτά, αλλά εξακολουθούν να βρίσκονται στο επίκεντρο της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης. Μιας αντιπαράθεσης, η οποία –θα πρέπει να υπογραμμιστεί– εξελίσσεται εδώ και δεκαετίες υπό τη διαρκή αμερικανική εποπτεία.
Έχει, λοιπόν, ενδιαφέρον να μαθαίνουμε από πρώτο χέρι για το πώς οι ΗΠΑ διαχειρίζονται την περίπλοκη συμμαχία τους με την Ελλάδα και την Τουρκία με προφανή στόχο τη διαιώνιση του αμερικανικού ελέγχου στην περιοχή.

Με τη βοήθεια αυτών των εγγράφων, μπορεί κάποιος ευκολότερα να φωτίσει γεγονότα των τελευταίων δεκαετιών—όπως για παράδειγμα την κρίση των Ιμίων της οποίας την εκδήλωση είχαν προβλέψει (!) οι Αμερικανοί 5 χρόνια πριν να ξεσπάσει!—και να κατανοήσει από πού ξεκίνησε και πού βρίσκεται σήμερα η αντιπαράθεση γύρω από τη διαχείριση των ενεργειακών πόρων όχι μόνο στο Αιγαίο, αλλά σε ολόκληρη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Επιπροσθέτως, θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι σε μία περίοδο κατά την οποία η χρεοκοπημένη Ελλάδα ποδηγετείται με μνημόνια και νέες δανειακές συμβάσεις, με εκχωρημένη από τις κυβερνήσεις της την εθνική της κυριαρχία, τα ενδεχόμενα ενεργειακά της κοιτάσματα φαντάζουν ως ιδανικές εμπράγματες εγγυήσεις τις οποίες διεκδικούν οι κάθε λογής πιστωτές της.
onalert.gr