Ακούμε καθημερινά για τους αστέγους στην τηλεόραση και με έναν μαγικό τρόπο καταφέρνουν να μας το περνάνε λες και είναι απλοί αριθμοί και πως είναι κάτι το οποίο δεν θα μας αγγίξει πότε εμάς. Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική.....
Σήμερα οι άστεγοι αυξάνονται δραματικά(υπολογίζεται πως είναι γύρω στις 20.000 ενώ πολύ περισσότεροι αυτοί που σύντομα κινδυνεύουν να μείνουν στον δρόμο) και όσο βαθαίνει καθημερινά η κρίση τόσο περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται στους δρόμους και πολλές φορές και ολόκληρες οικογένειες. Άνθρωποι οι οποίοι είχανε την δουλειά τους,το σπίτι τους ενώ αρκετές φορές είχανε και ένα αρκετά μεγάλο εισόδημα,όμως έχασαν την δουλειά τους και έτσι σταδιακά φτάσανε στο σημείο να μην μπορούν να κρατήσουν ούτε το σπίτι τους. Τρέφονται κατά κύριο λόγω από τα
συσσίτια της εκκλησίας ή των δήμων τα οποία έχουνε αυξηθεί δραματικά θυμίζοντας εποχές της δεκαετίας του '40! Άνθρωποι που κάποτε μπορεί να ζούσανε στην ίδια πολυκατοικία με εμάς, είναι συγγενείς μας και φίλοι μας γνωρίζουνε το το σκληρότερο πρόσωπο της κοινωνίας μας. Οι νεόπτωχοι στην πλειοψηφία τους από την στιγμή που θα καταλήξουν στον δρόμο θα μείνουνε για πάντα εκεί καθώς δεν θα έχουν τις ίδιες ευκαιρίες για εργασία με κάποιον που δεν έχει φτάσει ακόμα στην απόλυτη ανέχεια,είναι άνθρωποι οι οποίοι πληρώνουν πολύ πιο ακριβά από τους υπόλοιπους τα ''σπασμένα'' των καθικιών που μας έφτασαν σε αυτό το σημείο.
Συγκλονίστικα όταν διάβασα πριν λίγες μέρες πως η καθολική εκκλησία στην Θεσσαλονίκη έστειλε τα ΜΑΤ να επέμβουν σε ένα εγκαταλελειμμένο νοσοκομείο στο οποίο πήγαιναν άστεγοι για να μην κρυώνουν με αποτέλεσμα να προσαγάγουν 25 ''ενοίκους'' μαζί και ένα 8χρονο κοριτσάκι(!). Είναι ντροπή για μια χώρα όπως η Ελλάδα η οποία παράγει τροφή που μπορεί να θρέψει περισσότερους απ'οσοι είμαστε να έχει μεγάλο πληθυσμό που ζει στον δρόμο και δεν έχει τροφή,να υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι πεθαίνουν κυριολεκτικά στον δρόμο αβοήθητοι σαν τα σκυλιά,ενώ υπάρχουν περιστατικά ανθρώπων που ενώ έχουνε σπίτι μένουνε μερικά βράδια στον δρόμο για να συνηθίσουν στην ιδέα της νέας ζωής που θα έχουνε σε λίγο καιρό.
Ας πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και ας δώσουμε φαγητό στον διπλανό μας που δεν μπορεί να ταΐσει τα παιδιά του, ή ας δώσουμε κάτι από το υστέρημα μας ή αν δεν μπορούμε ας κάνουμε εθελοντική εργασία σε συσσίτια που οργώνονται καθημερινά, το κράτος τους έχει εγκαταλείψει και κοιτάει πως θα μας κάνει πιο φτωχούς, ας δείξουμε αλληλεγγύη και ας είμαστε ενωμένοι όπως ήτανε πάντα οι Έλληνες στις δύσκολες στιγμές, κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει αύριο και σε τι κατάσταση θα βρίσκεται.
Vlasfimos
