Η άγνωστη ζωή του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη

Φορώντας σκούρο κοστούμι και άσπρες κάλτσες, ξυπνούσε σχεδόν χαράματα κάθε πρωί και με έναν άδειο φάκελο υπό μάλης ξεκινούσε από το μικρό νοικιασμένο δυάρι στου Γουδή και κατέβαινε στο κέντρο της Αθήνας. Μια μέρα, ο συγκάτοικός του δεν άντεξε και τον ρώτησε: «Πού πας, ρε Μιχάλη, κάθε πρωί έτσι και με άδειο τον φάκελο;» «Στα υπουργεία για να κάνω γνωριμίες και να προωθήσω διάφορα θέματα. Ο φάκελος μου χρειάζεται για να δημιουργώ εντύπωση...» του απάντησε με νόημα...

Εν έτει 1989 ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ήταν ένας νεοφώτιστος βουλευτής, μόλις 34 ετών, που τον είχαν επιβάλει στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ μαζί με άλλους «κομματικούς» ο Χρήστος Παπουτσής και ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος, που λειτουργούσαν τότε ως υποομάδα του Ακη Τσοχατζόπουλου. Ο συγκάτοικός του ήταν ο σεμνός Γιάννης Στάμος, που μόλις είχε εκλεγεί κι αυτός βουλευτής Μαγνησίας αλλά δεν άντεξε για πολύ και σύντομα εγκατέλειψε την κεντρική πολιτική σκηνή.

Ο νεαρός δικηγόρος, από τη φτωχή αγροτική οικογένεια, είχε κατέβει όμως από τη Βέροια στην πρωτεύουσα με μεγάλες φιλοδοξίες. Είχε θητεύσει ήδη γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Καρδίτσας (όργανα που αποτελούσαν το κομματικό παρακράτος του ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του 1980) και νομάρχης Καρδίτσας, με ένα διαζύγιο κιόλας στο ενεργητικό του, ήταν έτοιμος για όλα.

Οταν το ΠΑΣΟΚ επανήλθε στην εξουσία το 1993, είχε προσκοληθεί πια μέσω του Χρ. Παπουτσή και του Πέτρου Λάμπρου στην υπό τη Δήμητρα Λιάνη «παρέα της Εκάλης». Με ένα σημείωμα της Δήμητρας, το καλοκαίρι του 1994 μπαίνει στην κυβέρνηση, αλλά σημειώνεται ένα μπέρδεμα. Ενώ αυτός προορίζεται για υφυπουργός Απόδημου Ελληνισμού και ο Γρηγόρης Νιώτης για υφυπουργός Εμπορίου, η δακτυλογράφος γράφει ανάποδα τα ονόματα, χρόνος για διόρθωση δεν υπάρχει και έτσι καταλήγει σε ένα αντικείμενο που δεν γνωρίζει.

Για τον φιλόδοξο πολιτικό αυτό δεν έχει καμία σημασία. Εχει «τρουπώσει» στα κυβερνητικά σαλόνια, αρχίζει τις δημόσιες σχέσεις με δημοσιογράφους και εν συνεχεία εκδότες μεγάλων μιντιακών συγκροτημάτων, δηλώνει πρόθυμος σε ό,τι του ζητηθεί, φροντίζει πάνω απ' όλα τη δημόσια εικόνα του και εμφανίζει πολύ γρήγορα το προφίλ του «επιτυχημένου», που ανήκει στις εφεδρείες του παρηκμασμένου τότε ΠΑΣΟΚ της Εκάλης. Στο εσωτερικό της κυβέρνησης ωστόσο γνωρίζουν ποια είναι η αλήθεια και ποια η υπερβολή, με αποτέλεσμα να αποκτήσει διάφορα παρατσούκλια, με πιο χαρακτηριστικό το ειρωνικό «Γκόλντεν» που του προσήψε ο Αλέκος Παπαδόπουλος.
Στην πραγματικότητα εκτελούσε πειθήνια όλες τις εντολές που του έδινε ο Αντώνης Λιβάνης, μη διστάζοντας να αδειάζει εν ψυχρώ ακόμη και ισχυρούς υπουργούς. Χαρακτηριστική ήταν μία (άγνωστη) σκηνή με τον τότε υπουργό Υγείας Δημ. Κρεμαστινό, ο οποίος τον κυνηγούσε στους διαδρόμους με άγριες διαθέσεις όταν, ενώ άλλα είχαν συμφωνήσει, στη διάρκεια σύσκεψης έκανε στροφή 180 μοιρών.

Την υπόγεια συμφωνία Obama – Monti αποκαλύπτουν οι Financial Times – Το σχέδιο που έκανε τη Merkel να χλωμιάσει και ο ρόλος της ΕΚΤ

"Εάν το ευρώ καταρρεύσει... θα καταρρεύσει και η Ευρώπη", είχε πει η Merkel...

Το σχέδιο Monti που ενεχυρίασε ο αμερικανός πρόεδρος Barack Obama στην γερμανίδα καγκελάριο Angela Merkel, παρουσιάζουν σήμερα οι Financial Times, συνεχίζοντας τις αποκαλύψεις για τα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της κρίσης της Ευρωζώνης.
Η εφημερίδα ξεκινά από τη στιγμή που ο Obama έδωσε στην Merkel ένα έγγραφο που η ίδια δεν είχε ξαναδεί.
Ήταν ένα έγγραφο που περιείχε συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Ήταν το επονομαζόμενο σχέδιο Monti, από τον Ιταλό πρωθυπουργό.
Ενώ τα περισσότερα στοιχεία ήταν αυτά που είχαν συμφωνηθεί, το έγγραφο είχε ακόμη μία πρόταση που η Merkel δεν είχε ξαναδει.
Ήταν μια πρόταση για την έγκριση ενός σχεδίου σύμφωνα με το οποίο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα  θα προστάτευσε τις χώρες της Ευρωζώνης, σε περίπτωση που δέχονταν πίεση από τις χρηματοπιστωτικές αγορές με την αυτόματη αγορά ομολόγων τους.
Για τη σωτηρία της ΕΚΤ, μόνο οι «ενάρετες» χώρες που υπάκουαν στους κανόνες του προϋπολογισμού της ΕΕ θα ήταν επιλέξιμες.
Έτσι το σχέδιο Monti θα εξασφάλιζε το κόστος δανεισμού, το οποίο για την Ιταλία και την Ισπανία αυξανόταν σε επικίνδυνα επίπεδα.
"Θέλαμε να δημιουργήσουμε κάτι που δεν θα ήταν επικίνδυνο για τον έλεγχο της προσφοράς χρήματος στην Ευρώπη, δεν θα είναι προσβλητικό για τη γερμανική νοοτροπία, θα βοηθούσε συγκεκριμένα στον έλεγχο των spreads των ομολόγων, αλλά θα μπορούσε να κερδιθεί μόνο ως ανταμοιβή για την πίστη στους δημοσιονομικούς κανόνες", δήλωσε ο Monti στους Financial Times.
Καθώς διάβαζε το έγγραφο η οργή ​​της Merkel άνοιγε σαν τριαντάφυλλο.
"Είχε πάρει ένα χρώμα... μαυροκίτρινο", δήλωσε μια άλλη πηγή της εφημερίδα.
Παρά το γεγονός ότι οι αντιρρήσεις της ήταν στα διαδικαστικά, ήταν σαφές ότι οι ιταλικές και αμερικανικές αντιπροσωπείες είχαν συνωμοτήσει για προωθήσουν ένα σχέδιο αγοράς κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ που θα άλλαζε ριζικά τον τρόπο που αγωνιζόταν η Ευρωζώνη να βγει από την κρίση.
Η Ουάσιγκτον είχε εισηγηθεί τη δημιουργία ενός «τείχους προστασίας» από την ΕΚΤ σχεδόν από την αρχή της κρίσης, υποστηρίζοντας ότι η Federal Reserve είχε αποδειχθεί το απαραίτητο εργαλείο για την καταστολή του τραπεζικού πανικού στις ΗΠΑ.
Ο Monti θεωρήθηκε από τον Λευκό Οίκο ως ο ισχυρότερος σύμμαχός του, ιδιαίτερα μετά την απώλεια της γαλλικής προεδρείας από τον Nicolas Sarkozy.
Ο Obama πίεσε την Merkel να δεχτεί τη διακριτική αυτή ιταλική πρόταση.
Σε κατ'ιδίαν συνάντηση στην αυλή του Aspen Cabin στο Καμπ Ντέιβιντ λίγες εβδομάδες πριν, ο Obama της είπε: "Πρέπει να εργαστούμε μαζί του".
Εκείνη την εποχή, οι προσπάθειες Obama και των Ευρωπαίων συνομωτών του να πείσουν τη Merkel να υποστηρίξουν ένα μεγαλύτερο τείχος προστασίας στην ευρωζώνη είχαν αποτύχει.
Ένα χρόνο πριν είχε συνεργαστεί με τον Sarkozy στη συνεδρίαση του G20 στις Κάννες.
Αυτή τη φορά ήταν ο Monti.
Η κίνηση αυτή, το σχέδιο Monti, εκ των υστέρων, σηματοδότησε την έναρξη του τελικού σημείου καμπής στην κρίση.
Τρεις μήνες μετά το γεγονός, η Merkel θα δώσει τη σιωπηρή έγκριση της σε ένα εξίσου φιλόδοξο σχέδιο αγοράς ομολόγων που σχεδιάστηκε από έναν άλλο ιταλό τεχνοκράτη, τον πρόεδρο της ΕΚΤ, Mario Draghi.

Πριν τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, υπήρχε ζωή;

To 1939 o Χίτλερ οργάνωσε προβοκάτσια ότι Πολωνοί στρατιώτες εισέβαλαν στην Ανατολική Πρωσία κι αμέσως η Βέρμαχτ μπούκαρε στην Πολωνία, αρχίζοντας τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η «τέχνη» της προβοκάτσιας έχει συνοδεύσει τη δράση της Aκρας Δεξιάς σε όλες τις εποχές και σε όλες της τις εκδοχές – από τους Βόσνιους Μουσουλμάνους, ιδεολογικούς απογόνους των Βοσνίων Ες Ες, που χτύπησαν με ρουκέτες τους δικούς τους στο Σεράγεβο, για να κατηγορήσουν τους Σέρβους, έως τους Ουκρανούς Ακροδεξιούς τώρα που χτύπησαν με μισθοφόρους ακροβολιστές τους (δικούς τους) διαδηλωτές στο Κίεβο, προκειμένου να ολοκληρώσουν την πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας.
Τώρα κάνουν τα ίδια στην Οδησσό, πυρπόλησαν το Μέγαρο των Συνδικάτων, έκαψαν δεκάδες ανθρώπους, και πυροβόλησαν κι από πάνω πολλούς απ’ όσους προσπαθούσαν να διαφύγουν πηδώντας απ’ τα παράθυρα, ενώ άλλοι αποτέλειωναν τους μισοκαμένους με ρόπαλα – φωτογραφίες με ταγματαλήτες του Δεξιού Τομέα επί το θεοστυγές αυτό έργον απαθανάτισαν αυτή τη φρίκη σε όλο της το έρεβος, αλλά και σε όλη της την ανόσια αλήθεια – αλήθεια που πιθανόν πάλι να μην είδε ο κ. Καψής, όπως άλλωστε δεν την είχε «δει» και ο κ. Βενιζέλος όταν έσπευδε στο Κίεβο για να συναντηθεί με τους φασίστες πραξικοπηματίες,«νομιμοποιώντας» (αν είχε κάποιο κύρος) αυτά τα αποβράσματα. Πλην όμως ματαίως έσπευδε ο δυστυχής κολαούζος, τη «νομιμοποίησή» τους οι ακροδεξιοί λακέδες του συστήματος την είχαν ήδη λάβει απ’ τα αφεντικά τους στο Βερολίνο και την Ουάσινγκτον. Σε μια από τις πιο βδελυρές και ανίερες συμμαχίες των αστικών τάξεων με τους νενοναζί βρυκόλακες.
Τώρα η Ουκρανία φλέγεται, ο «απρόθυμος εμφύλιος» τείνει να λάβει μοιραίες διαστάσεις και οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» (επίσης του συστήματος) που στην αρχή των γεγονότων θέλησαν να «τηρήσουν ίσες αποστάσεις», τώρα τρίβουν τα μάτια τους με την τύφλα τους.
Αλλά, όσον τραγική γίνεται η κατάσταση στην Ουκρανία, τόσον γκροτέσκ γίνεται στην χώρα μας, όπου επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων συν τρεις χαρτορίχτρες και δυο μάγοι ψάχνουν να βρουν αν σ’ αυτόν τον τόπο υπήρχε ζωή πριν από τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο.

Η Χούντα των Δημοκρατών

Προσθήκη λεζάντας

Γιάννης Λαζάρου

Θαυμάστε τον άνθρωπο που μάς κυβερνά! Ο άνθρωπος χωρίς ένα ένσημο εργασίας, ο άνθρωπος που για να γίνει ηγέτης έβαλε ως σύμμαχό του το ΠΑΣΟΚ που ξεπούλησε την χώρα, ο άνθρωπος που καταδικάστηκε από τον ελληνικό λαό και τους δεξιούς ψηφοφόρους να είναι πάντα δεύτερος. Ο άνθρωπος – καβάντζα της πολιτικής παίρνει την εκδίκηση από την χώρα που για 40 χρόνια τον είχε για φτύσιμο. Ήρθε η ώρα που ο Σαμαράς τούτο τον λαό (ο οποίος κατάλαβε από νωρίς πόσο λίγος ακόμη και δεξιός ήταν) , να τον κάνει υποχείριό του.

Ο πάγκος της πολιτικής δεν ήρθε απλά για να αλώσει, ήρθε για να διαγράψει την Ελλάδα σου, γιατί θέλει η Νέα Ελλάδα να είναι στα μέτρα τα δικά του: Κοντή, γκαβή, άεργη, δεύτερη και υποταγμένη. Χθες ο κυβερνήτης του 18% δήλωσε ευθαρσώς ότι θα κάνει το πραξικόπημά του αναθεωρώντας όσα με αίμα ο λαός κατέκτησε καταστέλλοντας την κοινοβουλευτική δημοκρατία που γεννήθηκε μετά από μία 7ετή ακροδεξιά χούντα. Δεν του αρέσει αυτή η Ελλάδα του Αντώνη. Του χαλάει τα γούστα και κατ’ επέκταση τα σχέδια των Ευρωπαίων αφεντικών του. 

Ο Σαμαράς δεν θα κατεβάσει τανκς για να επιβάλλει την χουντάρα που ετοιμάζει. Κατεβάζει πρόγραμμα κομμένο και ραμμένο για την πλήρη εξαρτοποίηση της Ελλάδας από τραπεζίτες, εταιρείες και φασιστοπολιτικούς της ΕΕ. Σε έχει δεμένο τώρα με δανειακές συμβάσεις που μπορεί να μην είναι τόσο τρομακτικές όσο το χακί των Συνταγματαρχών αλλά φέρουν καλύτερα αποτελέσματα. Θα σου φυτεύει τους υπουργούς με διορισμό και μόνιμη θέση για 5 χρόνια. Νομίζαμε ότι ο Στουρνάρας ήταν η λύση λόγω της κρίσης αλλά απ’ ό, τι αποδεικνύεται ο Στουρνάρας ήταν το πείραμα της διορισμένης υπουργοποίησης. Από τη μια η Νέα Ελλάδα του Σαμαρά θα έχει εκλεγμένο Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να νιώθεις ότι πιο δημοκρατία δεν γίνεται, αλλά για αυτούς που θα νομοθετούν, που θα σου παίρνουν το σκάλπ εσύ ο ψηφοφόρος δεν θα έχεις λόγο. Ο δήμιος υπουργός θα είναι για 5 χρόνια μόνιμος υπάλληλος που δεν θα εργάζεται για το συμφέρον της δημοκρατίας αλλά για το συμφέρον της ολιγαρχίας των φεουδαρχών της Ευρώπης. 

Αντί να συζητάμε για 2,000 βουλευτές στην ελληνική Βουλή με διάρκεια ενός έτους υπηρεσιών άνευ αμοιβής, έτσι ώστε να μην προλαβαίνουν να βάζουν το δάκτυλο στο μέλι, ο Σαμαράς σου πάει τους βουλευτές σε 200 με μόνο δικαίωμα να ψηφίζουν όσα θα τους έρχονται στο χαρτί από τα αφεντικά της ΕΕ. 

Το θανατηφόρο τίμημα της μόδας: Εκείνοι που σκοτώνονται καθημερινά για να ντυνόμαστε εμείς

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΚΛΗΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ


Δείτε ένα συγκλονιστικό φωτορεπορτάζ που σοκάρει και προβληματίζει για το πώς λειτουργεί ο κόσμος της μόδας πίσω από τις κάμερες και τα φώτα. 

Πίσω από τα φλας των φωτογράφων, τις επιδείξεις, τις κάμερες και τα φώτα, υπάρχει ένας άλλος κόσμος. Το πραγματικό πρόσωπο της μόδας είναι αρκετές φορές πολύ πιο σκληρό σε σχέση με όσα έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο.

Ήταν 24 Απριλίου 2013 όταν το οκταόροφο εργοστάσιο υφασμάτων Rana Plaza στη Ντάκα του Μπαγκλαντές, κατέρρευσε με τελικό απολογισμό πάνω από 1.100 νεκρούς και 2.500 τραυματίες. Τα περισσότερα θύματα ήταν γυναίκες.

Πρόκειται για το πιο θανατηφόρο δυστύχημα εργοστασίου υφαντουργίας στην ιστορία. Οι New York Times ετοίμασαν ένα αποκαλυπτικό και συγκλονιστικό μίνι ντοκιμαντέρ που περιλαμβάνει φωτογραφίες και μαρτυρίες από το δυστύχημα.

Στο κτίριο του Rana Plaza στεγάζονταν και διαμερίσματα, μία τράπεζα και εμπορικά καταστήματα. Η διαφορά είναι ότι η τράπεζα και τα περισσότερα καταστήματα έκλεισαν αμέσως μετά την αναφορά ρωγμών που είχαν παρατηρηθεί στο κτίριο. Ωστόσο, οι υπεύθυνοι και ιδιοκτήτες των εργοστασίων υφαντουργίας αγνόησαν κάθε προειδοποίηση.

Οι εργαζόμενοι διατάχθηκαν να εκτελέσουν τις εργασίες τους κανονικά. Το κτίριο κατέρρευσε σε ώρα αιχμής οδηγώντας στον θάνατο εκατοντάδες ανθρώπους.

Στα χαλάσματα του Rana Plaza, βρέθηκαν ετικέτες των παρακάτω brands:

Δόλια σενάρια διαδοχής

ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΝΔ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΣΦΟΔΡΕΣ ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ

Η πόλωση εξαϋλώνει
Μόνη λύση του Αντ. Σαμαρά η πόλωση –ακόμα και πάνω από το τραγικό συμβάν στο Λούνα Παρκ, στο Ελληνικό. Η πόλωση, όμως, θα συνθλίψει όσα μικρά κόμματα κινούνται γύρω από τη ΝΔ –όπως οι πεταλούδες που κινούνται γύρω από το φως και κάποια στιγμή καίγονται. Το ΠαΣοΚ ακριβώς έτσι κινείται –ετερόφωτα γύρω από τη ΝΔ. Γεγονός που σημαίνει ότι η πόλωση μπορεί να το εξαφανίσει και να συμπαρασύρει σε κατάρρευση την κυβέρνηση που στηρίζει.
Το αποτέλεσμα, λοιπόν, των ευρωεκλογών συνδέεται άμεσα με την επιβίωση της κυβέρνησης. Πέρα από την κοινωνία το θέτουν και οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές. «Εάν η Νέα Δημοκρατία και η Ελιά συγκεντρώσουν στις ευρωεκλογές μικρότερο άθροισμα από το ποσοστό του ΣυΡιζΑ πώς θα κρατηθεί η κυβέρνηση», αναρωτήθηκε ο εκπρόσωπος τύπου του ΠαΣοΚ Οδ. Κωνσταντινόπουλος. Την ίδια, περίπου, προειδοποίηση είχε εκφράσει και ο Ευ. Βενιζέλος [Αξιον24, Τρίτη] σημειώνοντας ότι «εάν δεν σταθεί το ΠαΣοΚ με την Ελιά, υπάρχει σοβαρό θέμα» με την παρατήρηση ότι «οι εκλογές αυτές τυπικά δεν θέτουν ζήτημα κυβέρνησης, αλλά μπορεί να θέτουν ζήτημα νομιμοποίησης και

Ιδιωτικοποιώντας τον έλεγχο της μετανάστευσης ή Business… as usual

«[…] έχοντας υπόψη […] την έκτακτη περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης για τη δημιουργία και άμεση λειτουργία εγκαταστάσεων κράτησης παρανόμως διαμενόντων στη χώρας μας αλλοδαπών που έχουν κατακλύσει το Κέντρο της πρωτεύουσας και άλλες μεγάλες πόλεις δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα στην ασφάλεια, την κοινωνική συνοχή, τη δημόσια υγεία και την οικονομία της χώρας μας».

«[…] έχοντας υπόψη […] την έκτακτη περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης για τη δημιουργία και άμεση λειτουργία εγκαταστάσεων κράτησης παρανόμως διαμενόντων στη χώρας μας αλλοδαπών που έχουν κατακλύσει το Κέντρο της πρωτεύουσας και άλλες μεγάλες πόλεις δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα στην ασφάλεια, την κοινωνική συνοχή, τη δημόσια υγεία και την οικονομία της χώρας μας».

 Το απόσπασμα δεν προέρχεται από κάποιο ακροδεξιό έντυπο. Είναι τμήμα της εισαγωγικής παραγράφου της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ΦΕΚ 190, 8.10.2012), η οποία τροποποιεί τρία άρθρα που αφορούσαν τη «Ρύθμιση θεμάτων συμβάσεων που αφορούν Κέντρα Πρώτης Υποδοχής και Εγκαταστάσεων Κράτησης παράνομα διαμενόντων στη χώρα αλλοδαπών και τρόπο φύλαξης αυτών».

Ο λόγος που χρησιμοποιείται πλέον σε επίσημα κρατικά έγγραφα, για να περιγράψει ένα κοινωνικό φαινόμενο όπως η μετανάστευση, είναι εφάμιλλος ακροδεξιών οργανώσεων, κατασκευάζοντας εικόνες τόσο για τη μετανάστευση όσο και για την πόλη που οδηγούν στο ρατσιστικό μίσος, τον φόβο και την ανασφάλεια. Στο άρθρο αυτό όμως δεν θα ασχοληθώ με την «εξέλιξη» του δημόσιου λόγου περί μετανάστευσης , αλλά θα σταθώ σε ένα άλλο κρίσιμο σημείο: το γιατί η κατάσταση κρίνεται «έκτακτη», «εξαιρετικά επείγουσα» και «απρόβλεπτη» το φθινόπωρο του 2012, χρονιά, άλλωστε, που οι αφίξεις των μεταναστών και μεταναστριών χωρίς χαρτιά στα σύνορα είχαν μειωθεί κατά 42% σε σχέση με δύο χρόνια πριν.[1]

Τι συμβαίνει στο Αιγαίο; γιατί αποκρύπτονται στην Ελλάδα τα επεισόδια;

Που το πάει η Αγκυρα στο Αιγαίο και δημιουργεί συνέχεια επεισόδια διαχειριζόμενη εν συνεχεία την
Και αντίστοιχα η ελληνική πλευρά γιατί αποκρύβει τα επεισόδια αυτά και παριστάνει ότι "Δεν υπάρχουν" μέχρις ότου δημοσιοποιηθούν αυτά από τον τουρκικό Τύπο;
Ειναι γεγονός ότι η φημολογία περί επεισοδίων που αποκρύβονται, είναι έντονη εδώ και καιρό.
Δεν έχει να κάνει τόσο με το υπουργείο Εθνικής Άμυνας ή το ΓΕΕΘΑ αλλά με τον γενικότερο κυβερνητικό "στρουθοκαμηλισμό" και τις οδηγίες από Μαξίμου και από το υπουργείο Εξωτερικών που βασίζονται στην λογική του "Δεν δημοσιοποιείται, άρα δεν υπάρχει".
Εδώ και καιρό, από τον περασμένο Σεπτέμβριο συγκεκριμένα, υπάρχουν διάσπαρτες πληροφορίες για επεισόδια τόσο σε θάλασσα, όσο και σε αέρα, ενώ σε μία περίπτωση έχει

Ο «μυστικός δείπνος» του Σόρος με πολιτικούς και επιχειρηματίες

Η Αθήνα πέριξ της Μεγάλης Βρετάνιας κατακλείστηκε την περασμένη εβδομάδα από φρουρούς.

Πολλοί θεώρησαν πως επρόκειτο για την παρουσία κάποιου πολιτικού αρχηγού. Για έναν ηγέτη ξένης χώρας. Όμως επρόκειτο για κάτι παραπάνω. Τον άνθρωπο με τη μεγαλύτερη επιρροή στην παγκόσμια οικονομία, τον μεγαλοεπενδυτή Τζορτζ Σόρος.
Στη 10ωρη επίσκεψή του ο μεγαλοεπενδυτής θα συναντούσε πλήθος Ελλήνων πολιτικών, ακόμη και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, κάτι βέβαια που δεν έγινε ποτέ. Παρότι ο κ. Σόρος είχε ζητήσει συναντήσεις με τους υπουργούς Οικονομικών και Ανάπτυξης, κ. Στουρνάρα και Χατζηδάκη, κατάφερε να βρεθεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, τον Πάνο Παναγιωτόπουλο και τους αρμόδιους υφυπουργούς Οικονομίας και Ανάπτυξης, Γιώργο Μαυραγάνη και Νότη Μηταράκη σε δείπνο που παρέθεσε ο συνεργάτης του Στέλιος Ζαββός. Τις εντυπώσεις, όμως, του 84χρονου Ουγγροαμερικανού κέρδισε η επίτροπος Μαρία Δαμανάκη. Αίσθηση προκάλεσε και η παρουσία του κ. Φίλιππου Σαχινίδη. Στο δείπνο, τον τραπεζικό τομέα εκπροσώπησαν οι κ. Τουρκολιάς, Ζανιάς, Θεοδωρίδης και Αράπογλου, ενώ τον εφοπλιστικό τομέα εκπροσώπησαν οι κ. Τσάκος, Προκοπίου, Λασκαρίδης και η κυρία Φράγκου. Επίσης, παρευρέθηκε και ο επιχειρηματίας κ. Σ. Καλλιτζάντζης. Μετά από ολιγόλεπτη τοποθέτησή του ο κ. Σόρος αποχώρησε επικαλούμενος φόρτο εργασίας. Βέβαια ο ίδιος πριν το δείπνο είχε την ευκαιρία να συναντήσει κατ' ιδίαν τους περισσότερους από τους 60 καλεσμένους του αφήνοντας ελπίδες πως θα επενδύσει στην Ελλάδα αν και δεν αποκάλυψε κάτι συγκεκριμένο.