Η δημοσιογραφία δεν μένει πια στα ΜΜΕ

Της Ματίνας Παπαχριστούδη στη στήλη mediaλογώντας στο "Δρόμο της Αριστεράς"

Καθημερινά το πρωί ανοίγω τα newsletter της ειδησεογραφίας, μέσω των δημοφιλών μηχανών αναζήτησης όπου, ως γνωστόν, δεσπόζει η ενημέρωση-πληροφόρηση των κυρίαρχων Μέσων, έντυπων αλλά και ιντερνετικών.

Επίσης ανοίγω τα «παράθυρα» πληροφόρησης στον ανεξάρτητο, μη ελεγχόμενο από επιχειρηματίες-ιδιοκτήτες κόσμο του Internet. Ε, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση μεταξύ τους. Είναι σαν τη μέρα με τη νύχτα. Σαν να ζουν οι μεν και οι δε σε διαφορετικούς πλανήτες.
Στο δικό μας, για παράδειγμα, το ρεπορτάζ των Media το μείζον θέμα είναι η συνέχιση λειτουργίας της ΕΡΤ των εργαζομένων, η πρόθεση βίαιης εκκένωσης του Ραδιομεγάρου, το χάρισμα των τηλεοπτικών αδειών στα τηλεοπτικά διαπλεκόμενα, η σκανδαλώδης (ν)ντροπολογία για ανανέωση των συμβάσεων στη Δ.Τ. Στην κατηγορία Μedia των μηχανών αναζήτησης κυρίαρχων ειδήσεων ενημερωνόμαστε για: Τις δηλώσεις Καψή για τη ΝΕΡΙΤ, την καλεσμένη που δεν ήξερε πως η Μπαλατσινού είχε παιδιά, τις Δούκισσα Νομικού, Μαρία Μπεκατώρου που πήγαν μαζί για νύχια και άρχισαν το κους- κους, για την καινούργια εκπομπή με την Ελένη Τσολάκη, τον Καραφώτη που διασκέδασε στο Vox κ.λπ., κ.λπ.

Για την κατάργηση της υπάρχουσας τάξης πραγµάτων

Πετυχημένη εκδήλωση του ΝΑΡ

Πολύ µεγάλη επιτυχία είχε η ηµερίδα – εκδήλωση, που διοργάνωσε το Νέο Αριστερό Ρεύµα ενόψει του 3ου συνεδρίου του, το Σάββατο 19 Οκτωβρίου στην ΑΣΟΕΕ. Υπό τον γενικό τίτλο «Για µια σύγχρονη κοµµουνιστική στρατηγική και επαναστατική τακτική: Για την «κατάργηση της υπάρχουσας τάξης πραγµάτων»» πραγµατοποιήθηκε µια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, σε ένα κατάµεστο αµφιθέατρο, γεµάτο από αγωνιστές και αγωνίστριες όλων των ηλικιών, αλλά µε ιδιαίτερη συµµετοχή νέων ανθρώπων. Η συζήτηση κράτησε πάνω από τρεις ώρες και το ενδιαφέρον των συµµετεχόντων κρατήθηκε αµείωτο. Το επόµενο ραντεβού δόθηκε για τη 2η ηµερίδα του ΝΑΡ µε αντικείµενο το επαναστατικό υποκείµενο και το κόµµα κοµµουνιστικής απελευθέρωσης που απαιτεί η εποχή µας, η οποία θα πραγµατοποιηθεί πάλι στην ΑΣΟΕΕ, στις 9 Νοέµβρη.
Το προηγούµενο Σάββατο, αφού άνοιξε τη διαδικασία ο Μιχάλης Ρίζος, την εισήγηση εκ µέρους της Πολιτικής Επιτροπής του ΝΑΡ παρουσίασε ο Αλέκος Αναγνωστάκης (βασικά σηµεία της εισήγησης δηµοσιεύονται στις σελίδες 6-7). Στη συνέχεια ξεκίνησε ένας ζωντανός και ενδιαφέρον διάλογος, από τον οποίο το Πριν δηµοσιεύει βασικά σηµεία.

Ευτύχης Μπιτσάκης: Δυνατότητα ο κοµµουνισµός

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Γράφει ο Κλεάνθης Γρίβας

Η Ριζική Ρήξη: «Έδοξε τη Βουλή και τω Δήμω»

Γύρω στα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ., στην Αθήνα, μια πόλη στο βραχώδες νοτιανατολικό άκρο της Ευρώπης, έμελλε να πραγματοποιηθεί για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας μια ριζική ρήξη από την οποία αναδύθηκε η εκπληκτική ιστορική δημιουργία μιας πολιτικής κοινότητας που αντλούσε τη νομιμοποίησή της από τον ίδιο τον εαυτό της, περιβαλλόμενη από έναν ωκεανό δουλοκτητικών θεοκρατικών καθεστώτων που αντλούσαν τη νομιμοποίησή τους από την αναφορά τους σε κάποια υπερβατική δύναμη.
Απαρχή της διαδικασίας που οδήγησε σ’ αυτή τη ρήξη υπήρξε η νομοθεσία του Σόλωνα (592/1 π.Χ.), κρίσιμη στιγμή της ήταν οι μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη (508/6 π.Χ.) και τελικό της αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία «μιας πραγματικά πολιτικής κοινότητας, με την έννοια μιας κοινωνίας που τα μέλη της θέλουν να επωμιστούν και αναλαμβάνουν την ευθύνη της ρύθμισης των κοινωνικών τους σχέσεων, αντλώντας τη νομιμοποίησή τους από τον ίδιο τους τον εαυτό»,¹ στον πυρήνα της οποίας βρίσκεται η ελεύθερη πόλις, ο πολίτης και ο δήμος.
Η ελεύθερη πόλις, σύμφωνα με τον μοναδικό ορισμό του Θουκυδίδη, είναι αυτόνομος, αυτόδικος και αυτοτελής: «Aυτόνομος σημαίνει ότι δίνει η ίδια τον εαυτό της τους νόμους. Αυτόδικος σημαίνει ότι τα δικά της δικαστήρια που αποτελούνταν από κληρωτούς δικαστές, αποφασίζουν για όλες τις αμφισβητήσεις που μπορούν να προκύψουν.² Και αυτοτελής σημαίνει ότι αυτοκυβερνάται, δηλαδή ότι όλες οι βασικές αποφάσεις της πολιτικής ζωής της κοινότητας, για εσωτερικά και εξωτερικά θέματα, παίρνονται από την Εκκλησία του δήμου: πόλεμος, ειρήνη, συμμαχίες, δημόσια έργα, κ.α. Η αρχαία ελληνική κοινότητα είναι Πόλις, Πολιτεία και όχι κράτος».³
Ο πολίτης, όπως προσδιορίζεται από τον Αριστοτέλη, είναι εκείνος που μετέχει κρίσεως και αρχής.⁴ «Μετέχω στην κρίση σημαίνει ότι συμμετέχω άμεσα στην δικαστική εξουσία και την απονομή της δικαιοσύνης και μετέχω στην αρχή σημαίνει ότι συμμετέχω άμεσα στην κυβερνητική εξουσία.»⁵
Ο δήμος υποδηλώνει ένα ειδικό τρόπο οργάνωσης της πολιτικής ζωής της πόλεως η οποία ορίζεται ως ένα σύνολο ελεύθερων πολιτών που αποφασίζουν, όπως προκύπτει από τη χρήση του «έδοξεν τη βουλή και τω δήμω» στο τυπικό όλων των δημοσίων εγγράφων. Αποτελείται από το σύνολο των ενηλίκων αρρένων ελευθέρων Αθηναίων. «Ο δήμος είναι κύριος των πάντων, και τα πάντα διοικεί με τα ψηφίσματα και με τα δικαστήρια όπου ο ίδιος κατέχει την εξουσία»,⁶ και ασκεί την εξουσία ως άμεση δημοκρατία, δηλαδή την ασκεί απευθείας ο ίδιος χωρίς «αντιπροσώπους».
Ο αττικός δήμος ήταν μια κοινότητα με ανεξάρτητη διοίκηση σε ό,τι αφορούσε τα τοπικά θέματα. Ο πληθυσμός του αποτελούνταν από τους πολίτες,⁷ τους μέτοικους και τους δούλους. Οι αποφάσεις για όλα τα τοπικά θέματα λαμβανόταν από την αγορά του δήμου και ο δήμαρχος φρόντιζε για όλες τις «εν δήμω λειτουργίες». Ο δήμος έπαιζε σημαντικό ρόλο στην κλήρωση⁸ των αρχών της πολιτείας: Κάθε δήμος πρότεινε στη φυλή έναν αριθμό δημοτών (που ήταν ανάλογος με το μέγεθός του) για την εκλογή των 50 βουλευτών που θα μετείχαν στη φυλετική ομάδα της βουλής των 500 κάθε χρόνο.⁹
Μια τέτοια πολιτική κοινότητα, ακριβώς επειδή αντλούσε τη νομιμοποίησή της από τον εαυτό της και μόνο, μπορούσε να υφίσταται μέσα από μια διεργασία διαρκούς αυτοθέσμισης, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούσε να έχει μια συγκεκριμένη τελική πολιτική μορφή η οποία διαμορφώθηκε μια για πάντα αλλά να βρίσκεται σε μια συνεχή αυτόδημιουργία και αναδημιουργία, συγχρόνως. Γιατί «η αυτοθέσμιση δεν είναι κατάσταση, είναι διαδικασία που εκφράζεται ως δραστηριότητα μεταβολής των “βασικών”, “καταστατικών” και “συνταγματικών” νόμων (δηλαδή, της πολιτείας) και των άλλων θεσμών, όχι όλων συλλήβδην και ταυτοχρόνως αλλά σταδιακά, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις περιστάσεις».¹⁰

Κοινωνική Και Οικονομική Βάση: Οι Ανεξάρτητοι Μικροπαραγωγοί

Η ΕΕ ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ ΣΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ «ΔΥΟ ΑΚΡΩΝ»

Toυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΑΣΣΑΛΟΥ*

Όταν, το 2004, η ΕΕ διευρυνόταν προς ανατολάς με την ένταξη οκτώ ανατολικό-ευρωπαϊκών χωρών, η ρητορεία περί «επανένωσης της Ευρώπης» είχε φτάσει στο απόγειό της. Η «Ευρώπη» είχε νικήσει τους «δίδυμους ολοκληρωτισμούς των φασιστικών και κομμουνιστικών καθεστώτων» και πλέον η «λεωφόρος της δημοκρατίας και της ευημερίας» ήταν ανοιχτή.[1]

«ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΣ» ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Αυτό βέβαια που «ξέχναγε» να εξηγήσει η κυρίαρχη προπαγάνδα ήταν πότε ακριβώς ήταν προηγούμενα ενωμένη η Ευρώπη. Η αλήθεια είναι ότι τελευταία φορά που είχαν ακουστεί πανηγυρισμοί για την επίτευξη της «ενοποίησης» της Ευρώπης ήταν από τους υποστηρικτές του Ναζισμού κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Γερμανός φιλελεύθερος πολιτικός Hjalmar Schacht έγραφε ήδη το Γενάρη του 1933 στον επικεφαλής του «Πανευρωπαϊκού Κινήματος» Coudenhove-Καλλέργη[2] του οποίου ήταν συμπαθών: «o Χίτλερ είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί επαναπροσεγγίσει τη Γερμανία με τις δυνάμεις της Δύσης. Θα δείτε! Ο Χίτλερ θα φτιάξει την Πανευρώπη».

Ο Coudenhove-Καλλέργης θεωρείται ένας από τους «πατέρες» της σημερινής ΕΕ. Πρόσφατα μάλιστα ο πρόεδρος του Συμβουλίου της ΕΕ, Herman Van Rompuy, τιμήθηκε με το «βραβείο Coudenhove-Καλλέργη». [3] Όταν ο Καλλέργης ίδρυσε το κίνημα του το 1922, η βασική απειλή απέναντι στην οποία η Ευρώπη έπρεπε να ενωθεί ήταν η Σοβιετική Ένωση, αλλά και η Τρίτη Διεθνής. Αργότερα στη δεκαετία του ’30 υιοθέτησε τη θεωρία των «δύο άκρων», καθότι ο « ευρωπαϊκός πολιτισμός» έπρεπε να αμυνθεί τόσο απέναντι στον κοινωνικό πόλεμο των κομμουνιστών, όσο και στον εθνικό του Χίτλερ.[4] Ο οπαδός του H. Schacht, ωστόσο, που συχνά άνοιγε τις συγκεντρώσεις των Πανευρωπαϊστών, προτίμησε να διαλέξει άκρο και λίγες μέρες μετά το σχηματισμό της δεύτερης κυβέρνησης συνασπισμού ανάμεσα στο Συντηρητικό Κόμμα (DNVP) και τους Ναζί επαναδιορίστηκε πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας και εφάρμοσε πολιτικές συμπίεσης των μισθών όπως και αργότερα σαν υπουργός οικονομικών του Χίτλερ.

Κάποια χρόνια αργότερα, ο ηγέτης του γαλλικού δωσιλογικού κόμματος «Λαϊκή Εθνική Συσπείρωση» Marcel Déat έγραφε, λίγες μέρες μετά την επίθεση των Ναζί στη Σοβιετική Ένωση: «ο ευρωπαϊκός πόλεμος παίρνει τώρα το αληθινό του νόημα, αυτό της κοινής άμυνας ενάντια στο μπολσεβικισμό και μιας μεγάλης επανάστασης για να οικοδομήσει την Ευρώπη και να φτιάξει ένα νέο πολιτισμό».

Ας τελειώνουμε πια με τις ιστορίες για «μπαμπούλες και τσιγγάνους»

Η ιστορία της τετράχρονης Μαρίας που βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος όταν διαπιστώθηκε ότι το ζευγάρι των Ρομά με τους οποίους ζούσε δεν είναι οι βιολογικοί της γονείς –χωρίς να έχουν διευκρινιστεί ως τώρα οι συνθήκες κάτω από τις οποίες βρέθηκε υπό την κηδεμονία τους- έδωσε άλλη μια φορά στα τηλεοπτικά κανάλια και τον κίτρινο τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό, τη χρυσή ευκαιρία να κάνουν εμπόριο συναισθημάτων και φτηνής συγκίνησης.   Η ξαφνική ευαισθησία όμως που τους κατέλαβε, μάλλον δεν έφτανε για να μην αποδυθούν σε ένα ρατσιστικό παραλήρημα που παρουσιάζει λίγο-πολύ την αρπαγή-απαγωγή παιδιών ως μια «συνήθεια» όλων των Ρομά. Είδαμε κρεμασμένο σε όλα τα περίπτερα το πρωτοσέλιδο γνωστής κίτρινης φυλλάδας με οκτάστηλο τίτλο: «ΡΟΜΑ αρπάζουν μωράκια», ενώ ανάλογες διατυπώσεις υπάρχουν και σε άλλες εφημερίδες, καθώς και στο διαδίκτυο. Ακόμη και τα πιο «ουδέτερα» ή «νηφάλια» σχετικά ρεπορτάζ δεν παραλείπουν να αναφέρουν σε κάθε αράδα τους το γεγονός ότι οι γονείς είναι Ρομά.  Το έργο το έχουμε ξαναδεί.

Αν φύγουμε χανόμαστε… αν μείνουμε σας παίρνουμε τα σπίτια …

Το πολιτικό πελατειακό σύστημα εξουσίας, παράγει διαρκώς γελοιότητα, μέσα από το  success story, τους τηλεοπτικούς θριάμβους, κατά της διαφθοράς, του φασισμού και από την ευφορία για μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα, που από 2,7 δις ευρώ που καταγράφτηκαν ως πρωτογενές πλεόνασμα το πρώτο εξάμηνο του 2013 κατέληξε στα 200 εκατομμύρια ευρώ, μέχρι τώρα, σύμφωνα με τα λεγόμενα της κυβέρνησης.  Κοινωνικά, ή πολιτικά ζητήματα, που προκύπτουν φανερώνουν κάθε φορά τη σαπίλα της εξουσίας και των θεσμών. Τελευταίο γεγονός οι ετεροχρονισμένες δηλώσεις  για πιστοποιητικά γέννησης, η έκδοση πολλαπλών αστυνομικών ταυτοτήτων, αλλά και υφέρπων ρατσισμός.

Αν θέλουμε πράγματι, η κοινοβουλευτική δημοκρατία να παραμείνει ασπίδα του πολιτεύματος, θα πρέπει να παραδεχτούμε, ότι κυρίως κινδυνεύει από όσους την εξευτελίζουν δια της νομιμότητας. Είναι αυτοί που από τα άδεια έδρανα ψηφίζουν βιομηχανία τροπολογιών με την επιβολή της κομματικής πειθαρχίας ακόμη και με την απειλή των εκλογών ή με τη θεωρία  των δυο άκρων. 

Το πελατειακό σύστημα, που οδήγησε την χώρα στην πολιτιστική, ηθική και σε οικονομική χρεοκοπία δεν έχει απολύτως τίποτα να προσφέρει στο χτίσιμο της νέας Ελλάδος, πλην, ίσως, του παραδείγματος προς αποφυγήν.

ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ ΦΕΥΓΟΥΝ, ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ, Η Ε.Ε ΥΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ

Του ΑΛΚΗ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα εκφράσει, αυτή την εβδομάδα στο Στρασβούργο, την «ειλικρινή του θλίψη» για τους νεκρούς του ναυαγίου της Λαμπεντούσα. Την ίδια στιγμή η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίζει να «αντιμετωπίζει» το ζήτημα με περισσότερα κατασταλτικά μέτρα όπως η ενίσχυση του ρόλου της FRONTEX, η καθιέρωση του πανευρωπαϊκού συστήματος επιτήρησης των συνόρων(EUROSUR), η θέσπιση του «Δουβλίνο 3» κοκ.

Από την άλλη μεριά, αρχίζει να θέτει φραγμούς σε μια άλλη διάσταση της μετανάστευσης, την «εσωτερική», από πολίτες δηλαδή των κρατών μελών του ευρωπαικού Νότου και των Βαλκανίων οι οποίοι τα τελευταία χρόνια μετακινούνται μαζικά προς τις μεγάλες καπιταλιστικές μητροπόλεις.

Η υποκρισία είναι εξώφθαλμη. Διότι οι Ευρωπαίοι γνωρίζουν ότι όπως στην περίπτωση των μεταναστευτικών ροών από τις χώρες της Αφρικής και της Ασίας έτσι και σε αυτή της «εσωτερικής μετανάστευσης», είναι οι ίδιες οι πολιτικές τους , στα πλαίσια του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού δόγματος, που γεννούν το πρόβλημα. Ιμπεριαλιστικές επιδρομές στη Λιβύη και το Σουδάν, άγρια εκμετάλευση των φυσικών πόρων της Αφρικής σε συνεργασία με διεφθαρμένες κυβερνήσεις, μνημόνια και λιτότητα στον Ευρωπαικό Νότο. Και έπειτα από όλα αυτά «οδύνη» για τους ναυαγούς απ την αφρική και «συμπόνοια» για τις συνέπειες των πολιτικών της Τρόϊκα.

Στο πλαίσιο αυτό χιλιάδες άνεργοι και από τη δική μας χώρα αναγκάζονται να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη ως οικονομικοί μετανάστες στη Δυτική Ευρώπη με όρους όμοιους με εκείνους των μεγάλων μεταναστευτικών κυμάτων των δεκαετιών του 1950 και 1960, γεγονός που προκαλεί μάλλον ανακούφιση παρά δυσφορία στη μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά.

ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΜΙΛΑΜΕ;

Πρώτα απ όλα πρέπει να διευκρινίσουμε πως για την περίπτωση των ελλήνων και των άλλων λαών του ευρωπαικού νότου τα αίτια είναι κυρίως οικονομικά. Μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες αναγκάζονται να μεταναστεύσουν εξαιτίας της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης και της αυξανόμενης ανεργίας.Στο σημείο αυτό χρειάζεται να κάνουμε μια διευκρίνιση. Η αριστερά, αξιακά, είναι υπέρ της αλληλεπίδρασης μεταξύ των λαών, υπέρ της δυνατότητας των ανθρώπων να μετακινούνται να γνωρίζουν νέες χώρες και πολιτισμούς. Δεν θέλουμε κλειστά σύνορα και απομονωμένες κοινωνίες. Αυτός άλλωστε είναι ο καλύτερος τρόπος για να θωρακιστούν οι νέοι κυρίως άνθρωποι απέναντι στο δηλητήριο του ρατσισμού και του νεοναζισμού . Υποστηρίζουμε όμως την μετακίνηση των πολιτών ως αποτέλεσμα επιλογής και όχι ως αποτέλεσμα ανάγκης. Επομένως, ας γίνει σαφές ότι αναφερόμαστε σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις.

Ως αποτέλεσμα της κρίσης παρατηρούμε ότι η σημερινή μετανάστευση από τις χώρες του νότου αφορά τα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται άμεσα από αυτή. Την εργατική και τη μικροαστική τάξη που αναζητά εργασία και μια καλύτερη ζωή όπως στο παρελθόν. Σε περιόδους μάλιστα υποχώρησης του κοινωνικού κράτους στην Ευρώπη αρκετές φορές κάτω από το καθεστώς της επισφαλούς, ανασφάλιστης και κακοπληρωμένης εργασίας ή ακόμη χειρότερα σε ότι αφορά τους πολίτες από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία με θεσμοθετημένους περιορισμούς από την πλευρά της Ένωσης παρά την υποτιθέμενη ελευθερία στην κίνηση των ανθρώπων.

Παράλληλα, ένα νέο στοιχείο του σημερινού κύματος μετανάστευσης είναι το φαινόμενο του brain drain, της μετανάστευσης δηλαδή των νέων επιστημόνων που στην περίπτωση της χώρας μας έχει λάβει εφιαλτικές διαστάσεις. Υπολογίζεται πως ήδη 120000 νέοι επιστήμονες έχουν μεταναστεύσει ενώ 300000 ακόμη εξετάζουν το ενδεχόμενο. Μια πραγματική πληγή, μια αιμορραγία του εργατικού μας δυναμικού που αναζητά απεγνωσμένα την τύχη του στο εξωτερικό. Το πρόβλημα αυτό αγγίζει έντονα και τις υπο ένταξη χώρες των δυτικών Βαλκανίων οι οποίες όντας «αναγκασμένες» να υλοποιήσουν τα νεο3εύθερα κριτήρια της Κοπεγχάγης οδηγούν τους νέους επιστήμονες στο εξωτερικό.

ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ΚΥΜΑ  ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Ιδιαίτερα στην περίπτωση των ελλήνων δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή αν κάναμε λόγο για το τρίτο μεγάλο κύμα μετανάστευσης στη σύγχρονη ιστορία της χώρας, έχοντας επίγνωση των προηγούμενων δύο στις αρχές του 20^ου αιώνα και στις δεκαετίες που ακολούθησαν τον εμφύλιο πόλεμο. Σε σχέση με τα δύο τελευταία μεταναστευτικά ρεύματα μπορούμε μάλιστα να παρατηρήσουμε μια σημαντική πολιτική ομοιότητα.   Ανατρέχοντας στο βιβλίο "πολιτικές δυνάμεις στης Ελλάδα 1946-65" του Γάλλου πολιτικού επιστήμονα   Jean Meynaud αλλά και σε μεγάλο μέρος των πηγών της σύγχρονης ελληνικής βιβλιογραφίας διαπιστώνουμε ότι όπως κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 50 η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή ωφελείτο πολιτικά από την αθρόα μετανάστευση, αφενός επειδή μειώνονταν οι δείκτες της ανεργίας και αυξάνονταν τα εμβάσματα από το εξωτερικό και αφετέρου επειδή γνώριζε ότι τα μέλη της εργατικής τάξης που έφευγαν στην ξενιτιά ήταν φίλα προσκείμενα στην Αριστερά, έτσι και σήμερα μπορούμε να εκτιμήσουμε πως παρά τις αντιθέτου δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών η ελληνική κυβέρνηση εξυπηρετείται από αυτή την κατάσταση.

Τα υποσυνείδητα μηνύματα μέσα στην τηλεόραση και όχι μόνο.

Έχουν ήδη περάσει δεκαετίες, από τότε πού άρχισε να αποκαλύπτεται, η ύπαρξη κρυφών, υποσυνείδητων μηνυμάτων σε τραγούδια, έντυπα, κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές. Σε προϊόντα δηλαδή μαζικής κατανάλωσης.
Το περιεχόμενο αυτών των κρυφών μηνυμάτων τα οποία στοχεύουν στο υποσυνείδητο, είναι κατά κανόνα σκοτεινής φύσεως και έχουν την ιδιότητα να μην γίνονται αντιληπτά, την στιγμή που δρουν. Στις 12 Σεπτεμβρίου του 1957, ο ερευνητής...
εμπορίου James M. Vicary, συγκάλεσε συνέντευξη τύπου, για να ανακοινώσει τη δημιουργία της καινούργιας εταιρείας με την ονομασία the Subliminal Projection Company (Εταιρεία Υποσυνείδητης Προβολής), η οποία δημιουργήθηκε για να ερευνήσει μια μεγάλη ανακάλυψη στις διαφημίσεις: «Τα υποσυνείδητα Ερεθίσματα».

«Ηλίθιοι όσοι λένε ότι Δεξιά και Αριστερά δεν υπάρχουν σήμερα»

«Πρέπει να εργαστούμε στην κατεύθυνση ενός συνασπισμού κρατών με στόχο έναν διαφορετικό και συνάμα δυνατό νομισματικό χώρο μεταξύ όμοιων χωρών, χωρίς τις θανατηφόρες ανισορροπίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Ο Φραντσέσκο Πιτσιόνι αναφερόμενος στη Χρυσή Αυγή τονίζει: «Θεωρώ πως είναι φυσιολογικό το γεγονός ότι οι συντηρητικές κυβερνήσεις.

     

«Πρέπει να εργαστούμε στην κατεύθυνση ενός συνασπισμού κρατών με στόχο έναν διαφορετικό και συνάμα δυνατό νομισματικό χώρο μεταξύ όμοιων χωρών, χωρίς τις θανατηφόρες ανισορροπίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Ο Φραντσέσκο Πιτσιόνι αναφερόμενος στη Χρυσή Αυγή τονίζει: «Θεωρώ πως είναι φυσιολογικό το γεγονός ότι οι συντηρητικές κυβερνήσεις χάιδεψαν μορφώματα όπως αυτό της Χρυσής Αυγής». Μιλώντας για την εποχή των μολυβένιων χρόνων στην Ιταλία, επισημαίνει ότι «ο όρος “τρομοκρατία” χαρακτηρίζει όσους έβαλαν βόμβες σε τράπεζες, τρένα, πλατείες, όχι όσους επέλεξαν την ένοπλη δράση κατά συγκεκριμένων αξιωματούχων του κράτους ή κατά πολιτικών αντιπάλων σε εποχές υφέρποντος εμφυλίου».

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στη Μαργκερίτα Ντεάν *

ΕΝΑ ΠΡΟ"ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΛΕΥΡΙ ... ΤΟ ΑΛΕΥΡΙ ΖΕΑΣ

-ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ 08/03-2023

Προσφάτως έγινε εκ νέου δημοφιλές ως ένα δημητριακό με χαμηλή (σχεδόν μηδενική) περιεκτικότητα σε γλουτένη αν και συγκαταλέγεται στα αρχαιότερα είδη σιταριού, γνωστό εδώ και αιώνες στον άνθρωπο. Περί ζέας ο λόγος, αλλιώς γνωστή και ως ζεια, βρίλα, όλυρα, emmer (στα γερμανικά) ή farro (ιταλικά). Η καλλιέργειά της φαίνεται να έχει ηλικία μεγαλύτερη των 13 χιλιετίων, σύμφωνα με δείγματα ανασκαφών προϊστορικών οικισμών σε όλο τον ελλαδικό χώρο, ενώ αναφορές της εντοπίζονται σε έργα του Ομήρου, του Ηροδότου, του Πλίνιου αλλά και την Παλαιά Διαθήκη.
Λέγεται δε πως η μαρίνα Ζέας στον Πειραιά ονομάστηκε έτσι λόγω της αυξημένης διακίνησης ζέας στο λιμάνι και των σχετικών συναλλαγών.

ΒΓΟΝΤΖΑΣ : " ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΤΗΣ MARFIN"..ΞΕΚΙΝΑ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΑΚΡΟ

Συγκλονιστικές ήταν οι αποκαλύψεις που έγιναν  από τον δικηγόρο Αντώνη Βγόντζα, υποψήφιο βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στην…. τηλεοπτική εκπομπή «ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ» του BLUE SKY του δημοσιογράφου Γιάννη Λοβέρδου, όπου συμμετείχαν οι εκπρόσωποι κομμάτων Αργύρης Ντινόπουλος-ΝΔ, Λεουτσάκος-ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Αναγνωστάκος-ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ και ο καθηγητής…
της Νομικής Αθηνών συνταγματολόγος Ανδρέας Δημητρόπουλος.
Συγκεκριμένα ο κ. Βγόντζας σε ερώτηση του δημοσιογράφου Γιάννη Λοβέρδου δήλωσε ότι «οι δικαστικές και αστυνομικές αρχές, γνωρίζουν και έχουν ταυτοποιήσει το DNA των δραστών των δολοφονιών της MARFIN».
Οι αποκαλύψεις αυτές, την στιγμή που γίνονται επώνυμα και δημόσια κάτω από το βάρος των γεγονότων των συλλήψεων της ηγεσίας της ΧΑ που κατηγορούνται για εγκληματική δράση, αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα και σημασία.
Μέχρι στιγμής, απ” όσο γνωρίζουμε, δεν έχει κινηθεί η εισαγγελική αρχή για να ερευνήσει την ισχύ των ισχυρισμών του Αντ. Βγόντζα, ο οποίος προέρχεται από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ και κατά το παρελθόν έχει διατελέσει νομικός σύμβουλος και διευθυντής του νομικού γραφείου του Ανδρέα Παπανδρέου (1993-96), συνήγορος του στο Ειδικό Δικαστήριο, γενικός γραμματέας στα Υπουργεία Υγείας και ΠΕΧΩΔΕ, μέλος σε πολλές νομοπαρασκευαστικές επιτροπές και πρόσφατα στην νομ. Επιτροπή για το Νέο Κώδικα των δικηγόρων και για τις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις.
Ήταν υποψήφιος με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2012 στο Ηράκλειο Κρήτης. Γνωστός Παπανδρεϊκός και υμνητής του ΓΑΠ, τώρα βρίσκεται στην ομάδα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλη Βενιζέλου.
Αποτελεί αυτό προαναγγελία κινήσεων και κατά του «άλλου άκρου» που έχει εξαγγείλει η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ;

Οι εξελίξεις θα δείξουν.
ΠΗΓΗ