Ένα από τα πιο συναρπαστικά σημεία των Ομηρικών Επών είναι οι περιγραφές προηγμένης τεχνολογίας οι οποίες μάλιστα έχουν προκαλέσει μεγάλο ερευνητικό ενδιαφέρον κατά τις τελευταίες δεκαετίες σε Έλληνες και ξένους επιστήμονες και μελετητές.
Οι περιγραφές αυτές είναι τόσο λεπτομερείς και εκπληκτικές που μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως είτε η επιστημονική φαντασία του Ομήρου ήταν στην ουσία επιστημονική διορατικότητα, διότι διέβλεψε την μεγάλη πρόοδο της τεχνολογίας των επόμενων 30 αιώνων από την εποχή του, είτε πως στην αρχαιότητα η τεχνολογία είχε ήδη προχωρήσει πολύ περισσότερο απ'ότι εμείς νομίζουμε!
Τα χωρία είναι πολλά και από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε.
Ο μεγάλος επιστήμονας και συγγραφέας Isaac Asimov είχε ορθώς παρατηρήσει πως "ο Όμηρος ήταν ο πρώτος που περιέγραψε ένα ρομπότ", ας δούμε λοιπόν πρώτα τη θρυλική περιγραφή της Σ ραψωδίας, όπου και διεισδύουμε μαζί με τη θεά Θέτιδα στο πιο απόκρυφο μέρος του Ολύμπου, στο εργαστήριο του θεού Ηφαίστου!
Το θέαμα που αντικρύζουμε εκεί ο ίδιος ο Όμηρος το περιγράφει σαν "θαύμα για τα μάτια"!! Μηχανικοί εργάτες προγραμματισμένοι από το θεό να πηγαινοέρχονται αυτόματοι στις συνελεύσεις των θεών, αυτορυθμιζόμενα φυσερά που πότε φυσούν γρήγορα και πότε αργά, ανάλογα με τις προσταγές του θεού, και χρυσές θεραπαινίδες, ανθρωπόμορφα όντα, που υποβαστάζουν τον Ήφαιστο!!
Για να δούμε: Ιλιάδα, ραψωδία Σ (372-473) από την εξαιρετική μετάφραση του Δούκα.
"Τον βρήκε ιδρώνοντα ελισσόμενο γύρω από τα φυσερά να σπεύδει, γιατί τρίποδες είκοσι συνολικά έφτιαχνε, να στέκονται στον τοίχο γύρω του ευσταθούς μεγάρου, και χρυσές ρόδες έθετε υπό τον πυθμένα εκάστου, ώστε αυτόματοι στις θεϊκές να τρέχουν συγκεντρώσεις, και πάλι προς το δώμα να τρέχουν, θαύμα να τους βλέπεις! Εκείνοι είχαν σχεδόν αποτελειωθεί, μόνο τα αυτιά τα πλουμιστά ήταν να βάλει, αυτά προσαρτούσε και κτυπούσε τους δεσμούς....
Είπε κι από τον ακμοθέτη το πελώριο τέρας ανέστη χωλαίνοντας, κι οι αδύναμες του κνήμες κινούνταν γρήγορα. Τα φυσερά μακριά έθεσε από το πυρ, και όλα τα σύνεργα σε λάρνακα αργυρή συνέλεξε, μ'αυτά που κατεπονείτο. Με σπόγγο το πρόσωπο και τα δυο του χέρια καθάρισε και το στιβαρό αυχένα και τα τριχωτά στήθη κι ενδύθηκε χιτώνα, πήρε χοντρό ραβδί κι έβη προς τη θύρα χωλαίνων. Και υπηρέτριες έτρεξαν κοντά στον άνακτα χρυσές, με ζωντανές νεάνιδες μοιάζοντας. Σ'αυτές νους υπάρχει στις φρένες τους, και λόγος και σθένος, και από τους αθανάτους έμαθαν κάθε έργον. Αυτές τον άνακτα κρατούσαν ξεπνεωμένες....
Ως είπεν την εγκατέλιπεν αυτού, κι έβη στα φυσερά του, τα έστρεψε προς το πυρ και τα εκέλευε να εργάζονται. Και οι φυσούνες στις χοάνες είκοσιν όλες φυσούσαν παντοίους ατμούς με σφοδρότητα βγάζοντας, άλλοτε καθώς βιαζόταν να τον παραστέκουν, άλλοτε πάλιν, όπως ο Ήφαιστος ήθελε και το έργο να τελειώνει".
Οι περιγραφές αυτές είναι τόσο λεπτομερείς και εκπληκτικές που μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως είτε η επιστημονική φαντασία του Ομήρου ήταν στην ουσία επιστημονική διορατικότητα, διότι διέβλεψε την μεγάλη πρόοδο της τεχνολογίας των επόμενων 30 αιώνων από την εποχή του, είτε πως στην αρχαιότητα η τεχνολογία είχε ήδη προχωρήσει πολύ περισσότερο απ'ότι εμείς νομίζουμε!
Τα χωρία είναι πολλά και από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε.
Ο μεγάλος επιστήμονας και συγγραφέας Isaac Asimov είχε ορθώς παρατηρήσει πως "ο Όμηρος ήταν ο πρώτος που περιέγραψε ένα ρομπότ", ας δούμε λοιπόν πρώτα τη θρυλική περιγραφή της Σ ραψωδίας, όπου και διεισδύουμε μαζί με τη θεά Θέτιδα στο πιο απόκρυφο μέρος του Ολύμπου, στο εργαστήριο του θεού Ηφαίστου!
Το θέαμα που αντικρύζουμε εκεί ο ίδιος ο Όμηρος το περιγράφει σαν "θαύμα για τα μάτια"!! Μηχανικοί εργάτες προγραμματισμένοι από το θεό να πηγαινοέρχονται αυτόματοι στις συνελεύσεις των θεών, αυτορυθμιζόμενα φυσερά που πότε φυσούν γρήγορα και πότε αργά, ανάλογα με τις προσταγές του θεού, και χρυσές θεραπαινίδες, ανθρωπόμορφα όντα, που υποβαστάζουν τον Ήφαιστο!!
Για να δούμε: Ιλιάδα, ραψωδία Σ (372-473) από την εξαιρετική μετάφραση του Δούκα.
"Τον βρήκε ιδρώνοντα ελισσόμενο γύρω από τα φυσερά να σπεύδει, γιατί τρίποδες είκοσι συνολικά έφτιαχνε, να στέκονται στον τοίχο γύρω του ευσταθούς μεγάρου, και χρυσές ρόδες έθετε υπό τον πυθμένα εκάστου, ώστε αυτόματοι στις θεϊκές να τρέχουν συγκεντρώσεις, και πάλι προς το δώμα να τρέχουν, θαύμα να τους βλέπεις! Εκείνοι είχαν σχεδόν αποτελειωθεί, μόνο τα αυτιά τα πλουμιστά ήταν να βάλει, αυτά προσαρτούσε και κτυπούσε τους δεσμούς....
Είπε κι από τον ακμοθέτη το πελώριο τέρας ανέστη χωλαίνοντας, κι οι αδύναμες του κνήμες κινούνταν γρήγορα. Τα φυσερά μακριά έθεσε από το πυρ, και όλα τα σύνεργα σε λάρνακα αργυρή συνέλεξε, μ'αυτά που κατεπονείτο. Με σπόγγο το πρόσωπο και τα δυο του χέρια καθάρισε και το στιβαρό αυχένα και τα τριχωτά στήθη κι ενδύθηκε χιτώνα, πήρε χοντρό ραβδί κι έβη προς τη θύρα χωλαίνων. Και υπηρέτριες έτρεξαν κοντά στον άνακτα χρυσές, με ζωντανές νεάνιδες μοιάζοντας. Σ'αυτές νους υπάρχει στις φρένες τους, και λόγος και σθένος, και από τους αθανάτους έμαθαν κάθε έργον. Αυτές τον άνακτα κρατούσαν ξεπνεωμένες....
Ως είπεν την εγκατέλιπεν αυτού, κι έβη στα φυσερά του, τα έστρεψε προς το πυρ και τα εκέλευε να εργάζονται. Και οι φυσούνες στις χοάνες είκοσιν όλες φυσούσαν παντοίους ατμούς με σφοδρότητα βγάζοντας, άλλοτε καθώς βιαζόταν να τον παραστέκουν, άλλοτε πάλιν, όπως ο Ήφαιστος ήθελε και το έργο να τελειώνει".
