Πάντων χρημάτων μέτρον εστίν άνθρωπος,
των μεν όντων ως εστίν,
των δε ουκ όντων ως ουκ εστίν. (Πλάτωνας, Πρωταγόρας)
Ο Πλάτωνας δίνει την εξήγηση των πιο πάνω στίχων με ένα παράδειγμα. Όταν φυσά άνεμος, κάποιος άνθρωπος ενδέχεται να νοιώσει κρύο, και την ίδια στιγμή κάποιος άλλος να μη νοιώσει. Σε τέτοια περίπτωση δεν έχει νόημα να ισχυριστούμε ότι ο ίδιος άνεμος είναι κρύος ή ότι δεν είναι, αφού είναι φανερό ότι είναι κρύος για τον έναν και δεν είναι για τον άλλο. Το ότι κάποιος κρυώνει σημαίνει ότι φαντάζεται ότι κάνει κρύο. Έτσι δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθήσουμε να πείσουμε κάποιον που τρέμει από το κρύο ότι ο άνεμος που φυσά δεν είναι κρύος.
