Σε δημοσίευμά της στην εφημερίδα “Ελευθερία” της Λάρισας, η Λαρισαία μηχανικός Λουκία Παρασκευοπούλου, πρόεδρος της τοπικής ΕΜΔΥΔΑΣ, χρησιμοποίησε ως παράδειγμα την Αττική Οδό της Αθήνας, παράδειγμα ιδιαιτέρως εύγλωττο, επισημαίνοντας:
Η σύμβαση παραχώρησης, που υπογράφηκε το 1996, προβλέπει ότι η εκμετάλλευση από την ανάδοχο κοινοπραξία μπορεί να διαρκέσει έως 23 χρόνια.
Η Αττική οδός κόστισε περίπου 1,3 δισ. ευρώ.
Από αυτά, το ένα τρίτο, 420 εκατομμύρια ευρώ κατέβαλε το Δημόσιο μαζί με τη συγχρηματοδότηση της Ε.Ε., δηλαδή το πληρώσαμε εμείς.
Γύρω στα 675 εκατ. ευρώ ήταν τα δάνεια που σύναψε η κοινοπραξία με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου.
Που σημαίνει ότι αν κάτι δεν πάει καλά, η τράπεζα θα πάρει τα λεφτά της από το κράτος, δηλαδή από εμάς.
Αν όλα πάνε καλά, θα τα πάρει από τα διόδια, δηλαδή πάλι από εμάς.
Περίπου 175 εκατ. ευρώ ήταν η ίδια συμμετοχή της κοινοπραξίας που την κατασκεύασε και την εκμεταλλεύεται.
Μέχρι σήμερα, τα συνολικά έσοδα μέχρι τώρα στα 8 χρόνια λειτουργίας της Αττικής Οδού έχουν ξεπεράσει τα 1,7 δισ. ευρώ, που σημαίνει ότι έχουν υπερβεί όχι μόνο το ύψος των ιδίων κεφαλαίων και της συμφωνημένης ετήσιας απόδοσης και των δανείων, αλλά ακόμα και το συνολικό κόστος του έργου.
Ναι, αλλά περισσεύουν 17 χρόνια που θα έχουν έσοδα. Τα λεφτά αυτά ποιός θα τα πάρει;
